Το 1976 ο Φώτης Καφάτος έγραφε για το κλίμα εντός του οποίου ευδοκιμεί η βιολογική έρευνα:
«Στα δημιουργικά εργαστήρια οι καθηγητές και οι φοιτητές δουλεύουν πλάι-πλάι στην έρευνα … Ανταλλάσσουν διαρκώς ιδέες, και κανείς δεν ξενίζεται πως οι πιο δημιουργικές συχνά προέρχονται από τους εικοσάχρονους. Το κλίμα αυτό είναι σημαντικό, γιατί επιστήμη δεν είναι ένα σύνολο πληροφοριών, αλλά ένας τρόπος σκέψης».
Ήταν σαν να ήθελε, ο μεγάλος εκλιπών βιολόγος να περιγράψει την ατμόσφαιρα του μικρού εργαστηρίου του Columbia στο οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας... Περισσότερα
Το 1976 ο Φώτης Καφάτος έγραφε για το κλίμα εντός του οποίου ευδοκιμεί η βιολογική έρευνα:
«Στα δημιουργικά εργαστήρια οι καθηγητές και οι φοιτητές δουλεύουν πλάι-πλάι στην έρευνα … Ανταλλάσσουν διαρκώς ιδέες, και κανείς δεν ξενίζεται πως οι πιο δημιουργικές συχνά προέρχονται από τους εικοσάχρονους. Το κλίμα αυτό είναι σημαντικό, γιατί επιστήμη δεν είναι ένα σύνολο πληροφοριών, αλλά ένας τρόπος σκέψης».
Ήταν σαν να ήθελε, ο μεγάλος εκλιπών βιολόγος να περιγράψει την ατμόσφαιρα του μικρού εργαστηρίου του Columbia στο οποίο στις αρχές του 20ου αιώνα, ένας εμπνευσμένος καθηγητής, ο Thomas Hunt Morgan και οι τρεις εικοσάχρονοι φοιτητές του, οι Η. Muller, A. Sturtevant και C. Bridges έθεσαν τις βάσεις της Γενετικής στη μορφή που τη γνωρίζουμε σήμερα.
Την ιστορία αυτού του εργαστηρίου, του «δωματίου με τις μύγες», αφηγείται το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας. Μια ιστορία συγκινητική, καθώς συμπυκνώνει το πνεύμα της περιέργειας και της συνεργασίας στην αναζήτηση της γνώσης, αλλά και μεγαλειώδης ταυτόχρονα. Αυτά που συνέβησαν, δεν ήταν μόνο επαναστατικά για τη Γενετική και τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η έρευνα. Δημιούργησαν μια «σχολή» με μια δεκάδα σχεδόν, βραβείων Νόμπελ, που ήταν μαθητές του Morgan ή μαθητές, μαθητών του. Λιγότερα
