Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος έγραφε τον 1ο μ.Χ. αιώνα για τους ομογάλακτους των σημερινών δυναστών ότι "ubi solitudinem faciunt, pacem appellant,", όπου δηλαδή, δημιουργούν έρημο, εκεί ισχυρίζονται ότι επιβάλλουν ειρήνη! Οι Γερμανοί οικονομικοί κατακτητές λεηλατούν και ρημάζουν ασύδοτα τους δύο πυλώνες του Ελληνισμού. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την παταγώδη αποτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Καμία από τις διακηρυγμένες αξίες του δεν λειτούργησε. Ήταν μια φούσκα που στις πρώτες δυσκολίες έσπασε. Η διαλυσή της είναι πια ζήτημα χρόνου. Οι δυτικές κοινωνίες πέρασαν μια μακρά περίοδο διαχεόμενης ευημερίας, όσοι οι άρχοντές τους αισθάνονταν απέναντί τους... Περισσότερα
Ο Ρωμαίος ιστορικός Τάκιτος έγραφε τον 1ο μ.Χ. αιώνα για τους ομογάλακτους των σημερινών δυναστών ότι "ubi solitudinem faciunt, pacem appellant,", όπου δηλαδή, δημιουργούν έρημο, εκεί ισχυρίζονται ότι επιβάλλουν ειρήνη! Οι Γερμανοί οικονομικοί κατακτητές λεηλατούν και ρημάζουν ασύδοτα τους δύο πυλώνες του Ελληνισμού. Ταυτόχρονα, οι εξελίξεις επιβεβαιώνουν την παταγώδη αποτυχία του ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Καμία από τις διακηρυγμένες αξίες του δεν λειτούργησε. Ήταν μια φούσκα που στις πρώτες δυσκολίες έσπασε. Η διαλυσή της είναι πια ζήτημα χρόνου. Οι δυτικές κοινωνίες πέρασαν μια μακρά περίοδο διαχεόμενης ευημερίας, όσοι οι άρχοντές τους αισθάνονταν απέναντί τους ισχυρότατο το αντιπαλο δέος του κομμουνισμού. Με τον φόνο να απολέσουν τα πάντα, οι κατεστημένες δυνάμεις συνήνεσαν στη δημιουργία του κοινωνικού κράτους. Αποδέχτηκαν τη θεσμική του κατοχύρωση και συνείργησαν, έστω και με μισή καρδιά στην ανάδειξή του. Η κατάρρευση του κομμουνιστικού μπαμπούλα κατέστησε μονοπωλιακή και απόλυτη την εξουσία τους. Έκτοτε κατεδαφίστηκε το κράτος πρόνοιας και σμπαραλιάστηκε το συλλογικό εργατικό δίκαιο που υπήρξε καρπός σκληρών αγώνων εργαζομένων (...) Όλα κατάντησαν λίθοι, πλίνθοι, κέραμοι, ατάκτως ερριμμένα. Γι' αυτό όμως, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, "καιρός επί πάσιν άριστος". Λιγότερα
