Το «Συμβάντα Κορωνοϊού» δεν είναι Λογοτεχνία -έχει ωστόσο μία τουλάχιστον Λογοτεχνική αρετή, το απέριττο ύφος- δεν είναι όμως ούτε Ημερολόγιο, ούτε και καθαυτό Μαρτυρία. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο, υβριδικό, είδος, που περιλαμβάνει από τη μία βιωματικές καταγραφές και εμπειρίες του συγγραφέα στην «πρώτη γραμμή της μάχης» κατά του κορωνοϊού κι από την άλλη σκέψεις και σχόλιά του, έξυπνα συνδυαζόμενα με όσα ζει στο νοσοκομείο ή και αλλού.Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όλους αλλά πρέπει να το διαβάσουν ειδικά οι συνωμοσιολόγοι, όσοι ισχυρίζονται ότι «όλα είναι φτιαχτά», «ότι δεν υπάρχει ιός» ή ότι «είναι μια απλή γρίπη». Ιδού λοιπόν εδώ ένας γιατρός... Περισσότερα
Το «Συμβάντα Κορωνοϊού» δεν είναι Λογοτεχνία -έχει ωστόσο μία τουλάχιστον Λογοτεχνική αρετή, το απέριττο ύφος- δεν είναι όμως ούτε Ημερολόγιο, ούτε και καθαυτό Μαρτυρία. Πρόκειται για ένα ενδιάμεσο, υβριδικό, είδος, που περιλαμβάνει από τη μία βιωματικές καταγραφές και εμπειρίες του συγγραφέα στην «πρώτη γραμμή της μάχης» κατά του κορωνοϊού κι από την άλλη σκέψεις και σχόλιά του, έξυπνα συνδυαζόμενα με όσα ζει στο νοσοκομείο ή και αλλού.Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όλους αλλά πρέπει να το διαβάσουν ειδικά οι συνωμοσιολόγοι, όσοι ισχυρίζονται ότι «όλα είναι φτιαχτά», «ότι δεν υπάρχει ιός» ή ότι «είναι μια απλή γρίπη». Ιδού λοιπόν εδώ ένας γιατρός που μας λέει πως ραβόντουσαν οι μάσκες στην αρχή, που μας εξηγεί τι θα πει «κορωνάδικο», που καταγράφει την πλήρη στολή που φοράνε οι γιατροί για να επισκεφτούν τους αρρώστους, που καταγράφει τον τρόμο ακόμα και του «κατώτερου» προσωπικού στο νοσοκομείο.Βιωματικότητα, σχολιασμός, συντομία, επιστημονική εκλαΐκευση, η εξέλιξη της «μάχης». Όλα αυτά που εκτυλίσσονται μέσα από σύντομες «ψηφίδες» καθιστούν το μικρό αυτό βιβλίο ευσύνοπτο και ευκολοδιάβαστο. Λιγότερα
