Η Συγκριτική Εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους βασικούς κλάδους των Επιστημών της Αγωγής. Αντικείμενό της είναι η μελέτη του εκπαιδευτικού θεσμού στο εθνικό επίπεδο και το διεθνή χώρο. Η Συγκριτική Εκπαίδευση χαρακτηρίζεται ως ένας παλαιός αλλά και ταυτόχρονα πολύ νέος κλάδος των Επιστημών της Αγωγής. Παλαιός καθώς έχει τις ρίζες του στις αρχές της δημιουργίας των εκπαιδευτικών συστημάτων και παρακολούθησε στενά την εξέλιξη του θεσμού της εκπαίδευσης στο διεθνή χώρο από το 18ο αιώνα μέχρι σήμερα, και νέος διότι μετεξελίσσεται και είναι διαρκώς παρών στους ιστορικούς μετασχηματισμούς των "λόγων" και των "τόπων" της εκπαίδευσης και στις σύγχρονες... Περισσότερα
Η Συγκριτική Εκπαίδευση αποτελεί έναν από τους βασικούς κλάδους των Επιστημών της Αγωγής. Αντικείμενό της είναι η μελέτη του εκπαιδευτικού θεσμού στο εθνικό επίπεδο και το διεθνή χώρο. Η Συγκριτική Εκπαίδευση χαρακτηρίζεται ως ένας παλαιός αλλά και ταυτόχρονα πολύ νέος κλάδος των Επιστημών της Αγωγής. Παλαιός καθώς έχει τις ρίζες του στις αρχές της δημιουργίας των εκπαιδευτικών συστημάτων και παρακολούθησε στενά την εξέλιξη του θεσμού της εκπαίδευσης στο διεθνή χώρο από το 18ο αιώνα μέχρι σήμερα, και νέος διότι μετεξελίσσεται και είναι διαρκώς παρών στους ιστορικούς μετασχηματισμούς των "λόγων" και των "τόπων" της εκπαίδευσης και στις σύγχρονες εξελίξεις της μετάβασης προς τις κοινωνίες του 21ου αιώνα.Το παρόν βιβλίο επιχειρεί να φωτίσει όψεις αυτού του "παράδοξου": Να αναζητήσει τις ρίζες, το γενέθλιο χώρο, να αναλύσει τις αιτίες και τους παράγοντες του ιστορικού μετασχηματισμού, να αφηγηθεί "ιστορίες", να αναζητήσει σχέσεις και αλληλεπιδράσεις με τις άλλες επιστήμες, να αναλύσει σύγχρονες θεωρήσεις και ερμηνείες, να σταθεί κριτικά στις "γεωγραφίες της γνώσης" και τις "γεωμετρίες της εξουσίας" που διατρέχουν τον χώρο της εκπαίδευσης.Η ιστορία της ΣΕ είναι η ιστορία του εκπαιδευτικού θεσμού τόσο ως αφήγηση όσο και ως επιστήμη. Και το διακύβευμα διαχρονικό αλλά και σύγχρονο: η κριτική ανάγνωση της θέσης και του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού στην ιστορική μετεξέλιξη από τις κοινωνίες της νεωτερικότητας στις σύγχρονες κοινωνίες της κρίσης, της διακινδύνευσης, της επισφάλειας και της αβεβαιότητας. Λιγότερα
