O Μο Γιαν γεννήθηκε το 1955 στην επαρχία Σαντόνγκ της βορειοανατολικής Κίνας από φτωχή οικογένεια που μετά βίας μπόρεσε να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά της. Το 1976 κατατάχτηκε εθελοντικά στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό όπου σπούδασε βιβλιοθηκάριος. Το 1981 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Βροχή που πέφτει μια ανοιξιάτικη νύχτα". Ακολούθησε το βιβλίο του "Oι κόκκινοι αγροί" (1987, αγγλική μτφρ. "Red Sorghum", 1993) που άρχισε να του δημιουργεί προβλήματα με τη λογοκρισία, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζανγκ Γιμού. Το επόμενο μυθιστόρημά του "Oι μπαλάντες του σκόρδου" (1988, αγγλ. μτφρ. "The Garlic Ballads", 1995) απαγορεύτηκε, γεγονός που έκανε τον Μο να... Περισσότερα
O Μο Γιαν γεννήθηκε το 1955 στην επαρχία Σαντόνγκ της βορειοανατολικής Κίνας από φτωχή οικογένεια που μετά βίας μπόρεσε να μεγαλώσει τα τέσσερα παιδιά της. Το 1976 κατατάχτηκε εθελοντικά στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό όπου σπούδασε βιβλιοθηκάριος. Το 1981 δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα "Βροχή που πέφτει μια ανοιξιάτικη νύχτα". Ακολούθησε το βιβλίο του "Oι κόκκινοι αγροί" (1987, αγγλική μτφρ. "Red Sorghum", 1993) που άρχισε να του δημιουργεί προβλήματα με τη λογοκρισία, το οποίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Ζανγκ Γιμού. Το επόμενο μυθιστόρημά του "Oι μπαλάντες του σκόρδου" (1988, αγγλ. μτφρ. "The Garlic Ballads", 1995) απαγορεύτηκε, γεγονός που έκανε τον Μο να παραιτηθεί από το στρατό. Τα βιβλία του "Η δημοκρατία του κρασιού" (1992, αγγλ. "The Republic of Wine", 2000) και "Μεγάλα στήθη και φαρδιές περιφέρειες" (1996, αγγλ. "Big Breasts and Wide Hips", 2004) είχαν επίσης προβλήματα με τη λογοκρισία, πριν γίνει, το τελευταίο, μεγάλο μπεστ σέλερ στην Κίνα. Ο "Θάνατος από σανταλόξυλο" (2004, αγγλ. "Sandalwood Death"), πρόκειται να εκδοθεί στα αγγλικά το 2013. Το τελευταίο του βιβλίο στα κινεζικά έχει τίτλο "Wa" (2009). Πολιτικά μετριοπαθής, ο Μο Γιαν δεν εγκατέλειψε ποτέ την Κίνα παρά τις προτάσεις που είχε από τη Δύση. Σήμερα είναι αντιπρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων, θέση για την οποία έχει επικριθεί από τους αντιφρονούντες συγγραφείς. Ωστόσο, όταν ο Γκάο Ξινγκγιάν τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, το 2000, έχοντας ήδη διαφύγει στη Δύση και πάρει τη γαλλική υπηκοότητα, ήταν από τους πρώτους Κινέζους συγγραφείς που έσπευσαν να τον υπερασπιστούν. "Ο συγγραφέας μπορεί να ασκεί κριτική ή να εκφράζει την αγανάκτησή του για τις σκοτεινές πλευρές της κοινωνίας ή της ανθρώπινης φύσης, ωστόσο δεν μπορούμε να υιοθετούμε όλοι τον ίδιο τρόπο έκφρασης. Θα πρέπει να δείξουμε κατανόηση για τους συγγραφείς που κρύβονται στο δωμάτιό τους και χρησιμοποιούν τη λογοτεχνία για να εκφράσουν τις απόψεις τους", είχε πει σε ομιλία του στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, το 2009, όπου ήταν προσκεκλημένος στο πλαίσιο της Κίνας - τιμώμενης χώρας. Τον Οκτώβριο του 2012 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, καθώς "μέσα από ένα μίγμα ρεαλισμού και φαντασίας, ιστορικής και κοινωνικής οπτικής, δημιουργεί έναν κόσμο που φέρνει στο νου, στην πολυπλοκότητά του, εκείνους των Γουίλιαμ Φόκνερ και Γκαρθία Μαρκές, ενώ έχει την αφετηρία του στην παραδοσιακή κινεζική λογοτεχνία και στην προφορική παράδοση", σύμφωνα με την ανακοίνωση της Σουηδικής Ακαδημίας.
Λιγότερα
