Ένα παιχνίδι. Δύο παίκτες. Λέξεις που έµειναν γυµνές. Κανόνες. Κι ένα ζάρι.
Όλα ξεκινούν από το µυαλό, µα καταλήγουν στο σώµα. Μία γυναίκα που ανασαίνει µέσα από τη γραφή. Μία γυναίκα όµως που έχει χάσει την έµπνευσή της, τη δηµιουργικότητα, το πάθος, ίσως και τον ίδιο της τον εαυτό. Κι ένας άνδρας που ξαναζεί µέσα από τα γράµµατά τους. Στο παιχνίδι των λέξεων που αποφασίζουν να ξεκινήσουν κανείς δεν µένει αλώβητος. Γιατί ο κίνδυνος ελλοχεύει ακριβώς εκεί. Σε αυτή την αµοιβαία διείσδυση του ενός… στις λέξεις του άλλου. Το µυαλό άλλωστε είναι αυτό που παίζει πάντα τα πιο ηδονικά παιχνίδια.
«Κι αν ο οργασµός της σκέψης δεν είναι ο µεγαλύτερος, τότε ποιος;»... Περισσότερα
Ένα παιχνίδι. Δύο παίκτες. Λέξεις που έµειναν γυµνές. Κανόνες. Κι ένα ζάρι.
Όλα ξεκινούν από το µυαλό, µα καταλήγουν στο σώµα. Μία γυναίκα που ανασαίνει µέσα από τη γραφή. Μία γυναίκα όµως που έχει χάσει την έµπνευσή της, τη δηµιουργικότητα, το πάθος, ίσως και τον ίδιο της τον εαυτό. Κι ένας άνδρας που ξαναζεί µέσα από τα γράµµατά τους. Στο παιχνίδι των λέξεων που αποφασίζουν να ξεκινήσουν κανείς δεν µένει αλώβητος. Γιατί ο κίνδυνος ελλοχεύει ακριβώς εκεί. Σε αυτή την αµοιβαία διείσδυση του ενός… στις λέξεις του άλλου. Το µυαλό άλλωστε είναι αυτό που παίζει πάντα τα πιο ηδονικά παιχνίδια.
«Κι αν ο οργασµός της σκέψης δεν είναι ο µεγαλύτερος, τότε ποιος;» Η σαρκική επαφή δεν επιτρέπεται. Πώς µπορούν όµως οι λέξεις να σκεπάσουν ένα κορµί, όταν η επιθυµία είναι αµοιβαία; Η πρωταγωνίστρια ακροβατεί σε ένα τεντωµένο σχοινί µεταξύ λογικής και τρέλας. Αλήθεια, έχει υπάρξει όµως έστω κι ένας άνθρωπος στον κόσµο που παρέµεινε λογικός στο παιχνίδι του έρωτα;
Έχεις δύο επιλογές:
Είτε ζεις αυτό το φαινοµενικά αθώο παιχνίδι από την αρχή έως το τέλος του, είτε δεν το ξεκινάς ποτέ, διαβάζοντας µονάχα τη σελίδα 181 κι έπειτα κλείνεις το βιβλίο.
Πριν να είναι αργά.
Τι λες;
Ξεκινάµε;
Ή µήπως όχι;
Δική σου η απόφαση, εσύ κρατάς το ζάρι. Λιγότερα
