Στην παρούσα μονογραφία αναπτύσσονται οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες έχει θεμελιωθεί και λειτουργεί ένα "καλό" πανεπιστήμιο και ο τρόπος που οι αρχές αυτές εφαρμόζονται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στην Ελλάδα. Η περιγραφή αυτή αποτελεί απόσταγμα της εμπειρίας του συγγραφέα επί δεκαετίες σε διάφορα πανεπιστημιακά/ακαδημαϊκά κέντρα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ως φοιτητής, εκπαιδευόμενος, καθηγητής με πολλαπλές διεθνείς συνεργασίες, και τέλος ως μέλος του Συμβουλίου του Α.Π.Θ. Iδιαίτερη προσπάθεια έχει καταβληθεί ώστε η παρουσίαση αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική και χωρίς προκαταλήψεις.Στο πανεπιστήμιο, ο... Περισσότερα
Στην παρούσα μονογραφία αναπτύσσονται οι βασικές αρχές πάνω στις οποίες έχει θεμελιωθεί και λειτουργεί ένα "καλό" πανεπιστήμιο και ο τρόπος που οι αρχές αυτές εφαρμόζονται στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα στην Ελλάδα. Η περιγραφή αυτή αποτελεί απόσταγμα της εμπειρίας του συγγραφέα επί δεκαετίες σε διάφορα πανεπιστημιακά/ακαδημαϊκά κέντρα και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ως φοιτητής, εκπαιδευόμενος, καθηγητής με πολλαπλές διεθνείς συνεργασίες, και τέλος ως μέλος του Συμβουλίου του Α.Π.Θ. Iδιαίτερη προσπάθεια έχει καταβληθεί ώστε η παρουσίαση αυτή να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική και χωρίς προκαταλήψεις.Στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής διδάσκει, ο φοιτητής παρακολουθεί, γίνεται έρευνα με την οποία προωθείται η υπάρχουσα γνώση, δάσκαλοι και μαθητές δημιουργούν το μέλλον τους καθώς και τo μέλλον της χώρας. Στο πανεπιστήμιο καλλιεργείται η ελεύθερη σκέψη μακριά από κομματικούς ή άλλους δογματισμούς που καταστέλλουν την ελεύθερη σκέψη και μας ξαναγυρίζουν στο Μεσαίωνα. Η ευγενής άμιλλα μεταξύ των φοιτητών κι η προώθηση της αριστείας αποτελούν τον κύριο μοχλό ανάπτυξης σε όλα τα καλά πανεπιστήμια του κόσμου. Κάθε πανεπιστήμιο αποτελεί μια αυτόνομη και ανεξάρτητη μονάδα, που αποφασίζει για τη μακροχρόνια στρατηγική του, μακριά από κομματικές σκοπιμότητες και την ακολουθεί σταθερά χωρίς καμιά παρέμβαση από το κόμμα που κυβερνά ή τον εκάστοτε υπεύθυνο υπουργό.Το μέλλον της χώρας, σε μεγάλο βαθμό, εξαρτάται από τη μόρφωση που λαμβάνουν οι νέοι στο πανεπιστήμιο σήμερα, γι’ αυτό και είναι ανάγκη να επισημαίνονται οι όποιες ατέλειες υπάρχουν στο σύστημα εκπαίδευσης. Η σιωπή δεν είναι λύση, αλλά μια έμμεση αποδοχή κι άτολμη υπεκφυγή. Η ιστορία δεν θα κρίνει μόνο αυτούς που φώναζαν για να επιβάλλουν τις απόψεις τους στο σύστημα εκπαίδευσης, αλλά κι αυτούς που, ενώ είχαν αντίθετη γνώμη, σιωπούσαν. Λιγότερα
