To βιβλίο αυτό -το έβδομο στη σειρά "Ο άνθρωπος και ο κόσμος του", που εκδίδεται σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ- είναι ένα εργαλείο σκέψης και στοχασμού για τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εργάζονται στο χώρο της κατάχρησης ουσιών και της εξάρτησης, ανεξαρτήτως θεωρητικής κατεύθυνσης. Είναι ένα ανεκτίμητο εργαλείο-πυξίδα για την εργασία που απαιτείται με τις οικογένειες των εξαρτημένων ατόμων για τους θεραπευτές οικογένειας συστημικής προσπέλασης. «Το παρόν βιβλίο αμφισβητεί τη θεωρία και την πρακτική πολλών προγραμμάτων απεξάρτησης. Σε έναν τομέα όπου τα περισσότερα προγράμματα εστιάζουν στην υπευθυνότητα του ατόμου, την εγγύτητα, τη συνοχή... Περισσότερα
To βιβλίο αυτό -το έβδομο στη σειρά "Ο άνθρωπος και ο κόσμος του", που εκδίδεται σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ- είναι ένα εργαλείο σκέψης και στοχασμού για τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας που εργάζονται στο χώρο της κατάχρησης ουσιών και της εξάρτησης, ανεξαρτήτως θεωρητικής κατεύθυνσης. Είναι ένα ανεκτίμητο εργαλείο-πυξίδα για την εργασία που απαιτείται με τις οικογένειες των εξαρτημένων ατόμων για τους θεραπευτές οικογένειας συστημικής προσπέλασης. «Το παρόν βιβλίο αμφισβητεί τη θεωρία και την πρακτική πολλών προγραμμάτων απεξάρτησης. Σε έναν τομέα όπου τα περισσότερα προγράμματα εστιάζουν στην υπευθυνότητα του ατόμου, την εγγύτητα, τη συνοχή της ομάδας και τη συμμετρία, οι συγγραφείς τονίζουν την αμοιβαία ευθύνη των μελών της οικογένειας στον τρόπο λειτουργίας της και δημιουργούν μια θεραπευτική μέθοδο που εστιάζει στην ιεραρχική αναδόμηση και την αποστασιοποίηση. Το ρεπερτόριο όμως του θεραπευτή χρειάζεται έναν πολύ ξεκάθαρα διατυπωμένο χάρτη για να τον προφυλάξει, να μην τον αφήσει να χαθεί στο λαβύρινθο της μερικής αλήθειας που αποτελεί την πραγματικότητα της παρέκκλισης. Το βιβλίο αυτό προσφέρει το υφάδι και το στημόνι της θεραπείας. Παρουσιάζει ένα ακριβές εννοιολογικό μοντέλο που ισοσταθμίζεται και συχνά αμφισβητείται από τις λεπτομέρειες και τις τροποποιήσεις των κλινικών κεφαλαίων - η θεωρία και η πράξη αναπτύσσονται, αμφισβητούν και διευρύνουν η μία την άλλη. Ο αναγνώστης έλκεται από την περιγραφή του θεραπευτικού χορού: το συνταίριασμα του πνεύματος δύο ειδικών, του εξαρτημένου και του θεραπευτή, στο χειρισμό της πραγματικότητας. Χρησιμοποιούνται συγκεκριμένοι ελιγμοί, πρώτα για να προσελκύσουν το εξαρτημένο άτομο ώστε να δεσμευτεί και να φέρει την οικογένειά του στη θεραπεία, και μετά για να προσαρμόσουν και να αμφισβητήσουν, καθώς η αρχική διαδικασία της ένωσης μετατρέπεται σε πρόκληση και διαχείριση των θεραπευτικών κρίσεων. Τέλος, ως μέτρο της αφοσίωσης των συγγραφέων στην οικογενειακή ίαση, παρατίθεται μια περιγραφή της πιο πρόσφατης δουλειάς τους που εστιάζει στην αποτοξίνωση στο σπίτι. Αυτό που καθιστά το συγκεκριμένο έργο σημαντικό δεν είναι η αφοσίωση των συγγραφέων στο να γιατρέψουν απλώς, αλλά και στο να αποτιμήσουν τα αποτελέσματά τους. Είναι ο συνδυασμός των τριών σκελών της προσέγγισης αυτής -θεωρητική διατύπωση, διαδικασία για τη θεραπεία και μεθοδολογία για τη μέτρηση της αποτελεσματικότητας της παρέμβασης- εκείνo που καθιστά το βιβλίο αυτό πρότυπο για το συγκεκριμένο τομέα». (Salvador Minuchin) Λιγότερα
