Τα έργα του Λούντβιχ Τηκ, που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά μεταφρασμένα στα νέα ελληνικά, εντάσσονται σε δύο διαφορετικές φάσεις της συγγραφικής του δραστηριότητας. Τα "Μάγια του έρωτα", "Τα ξωτικά" και "Το κύπελλο" είναι γραμμένα στο τέλος της ρομαντικής περιόδου του συγγραφέα, ενώ "Οι πολυτέλειες της ζωής" -ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του 19ου αιώνα το οποίο παίχτηκε διασκευασμένο πολλές φορές στο θέατρο- προέρχονται από τις όψιμες Νουβέλες της Δρέσδης στις οποίες παρατηρείται μια σταδιακή μετάβαση στην κατεύθυνση μιας ρεαλιστικής γραφής. Και τα τέσσερα κείμενα μοιάζει, ωστόσο, να τα συνέχει μια κοινή ποιητική που τα καθιστά συναρπαστικά και... Περισσότερα
Τα έργα του Λούντβιχ Τηκ, που παρουσιάζονται εδώ για πρώτη φορά μεταφρασμένα στα νέα ελληνικά, εντάσσονται σε δύο διαφορετικές φάσεις της συγγραφικής του δραστηριότητας. Τα "Μάγια του έρωτα", "Τα ξωτικά" και "Το κύπελλο" είναι γραμμένα στο τέλος της ρομαντικής περιόδου του συγγραφέα, ενώ "Οι πολυτέλειες της ζωής" -ένα από τα δημοφιλέστερα έργα του 19ου αιώνα το οποίο παίχτηκε διασκευασμένο πολλές φορές στο θέατρο- προέρχονται από τις όψιμες Νουβέλες της Δρέσδης στις οποίες παρατηρείται μια σταδιακή μετάβαση στην κατεύθυνση μιας ρεαλιστικής γραφής. Και τα τέσσερα κείμενα μοιάζει, ωστόσο, να τα συνέχει μια κοινή ποιητική που τα καθιστά συναρπαστικά και δείχνει στον πυρήνα της ανεπηρέαστη από τις επιφανειακές διαφορές μεταξύ καλλιτεχνικών ρευμάτων. Η απλότητα με την οποία εκφράζουν τα μεγαλύτερα ζητήματα που απασχολούν τον άνθρωπο και η μαεστρία με την οποία κινούνται στο μεταίχμιο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, τραγικού και κωμικού, ονείρου και ζωής αναδεικνύουν την αρτιότητα και τη διαχρονική λογοτεχνική τους αξία. Η γραφή του Τηκ δεν σταματά στο μεμονωμένο, αλλά κατορθώνει να αγκαλιάσει το όλον στις αντιθέσεις του, μέσα από την επίμονη προσπάθειά του να φέρει στο φως ακόμη και τις πιο ασήμαντες λεπτομέρειες ή το πιο μικρό περιστατικό. Στο έργο του Τηκ, τα παραμύθια, οι λαϊκές αφηγήσεις και οι θρύλοι επιστρέφουν στη λογοτεχνία, ενσωματώνονται σε αυτήν ή συγκεράζονται με αυτήν, καθιστώντας τα όρια ανάμεσα στο "καθημερινό και φυσιολογικό" και στο θαυμαστό δυσδιάκριτα. Λιγότερα
