Ποιος σκότωσε τον ναύαρχο Πένιστόουν και τον έστειλε να περιπλανηθεί στο ποτάμι μέσα στη βάρκα του εφημέριου; "Ο πλωτός ναύαρχος" (1931) είναι ένα εύρημα, μια πρώτης τάξεως αστυνομική ιστορία που γράφτηκε συλλογικά ως παιχνίδι από μερικούς απ' τους πιο διάσημους συγγραφείς του είδους. Δώδεκα μέλη του περίφημου "London Detection Club", της Λέσχης Αστυνομικών Συγγραφέων του Λονδίνου, που είχε ιδρυθεί το 1928 με πρόεδρο τον G.K. Chesterton, κατασκεύασαν αυτό το παζλ, γράφοντας ο καθένας ένα κεφάλαιο, αντιμετωπίζοντας το μυστήριο όπως τους παρουσιαζόταν μέσα από τα προηγούμενα κεφάλαια, δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα για τις λύσεις που οι προηγούμενοι συγγραφείς... Περισσότερα
Ποιος σκότωσε τον ναύαρχο Πένιστόουν και τον έστειλε να περιπλανηθεί στο ποτάμι μέσα στη βάρκα του εφημέριου; "Ο πλωτός ναύαρχος" (1931) είναι ένα εύρημα, μια πρώτης τάξεως αστυνομική ιστορία που γράφτηκε συλλογικά ως παιχνίδι από μερικούς απ' τους πιο διάσημους συγγραφείς του είδους. Δώδεκα μέλη του περίφημου "London Detection Club", της Λέσχης Αστυνομικών Συγγραφέων του Λονδίνου, που είχε ιδρυθεί το 1928 με πρόεδρο τον G.K. Chesterton, κατασκεύασαν αυτό το παζλ, γράφοντας ο καθένας ένα κεφάλαιο, αντιμετωπίζοντας το μυστήριο όπως τους παρουσιαζόταν μέσα από τα προηγούμενα κεφάλαια, δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα για τις λύσεις που οι προηγούμενοι συγγραφείς σκέπτονταν. Ανάμεσά τους ήταν οι η Agatha Christie, η Dorothy Sayers, ο G.K. Chesterton, ο Freeman Wills Crofts, ο Ronald Knox. Στο τέλος ο Anthony Berkeley ολοκλήρωσε αυτή την θαυμαστή υπόθεση, πρόσφερε μία λύση, έδεσε όλα τα σκόρπια νήματα.Είναι διασκεδαστικό και χαρακτηριστικό να σημειωθεί ο εκπληκτικός αριθμός διαφορετικών ερμηνειών των απλούστερων ενεργειών. Όταν ο ένας συγγραφέας αναδείκνυε κάποιο στοιχείο, σίγουρος ότι θα οδηγούσε προς μια ορισμένη μόνο προφανή κατεύθυνση, ο επόμενος κατάφερε ν' ακολουθήσει την ακριβώς αντίστροφη.Ο κάθε συγγραφέας ήταν υποχρεωμένος να γράψει το μέρος του έχοντας σαφή πρόταση για το τέλος. Έπρεπε να είναι σε θέση να εξηγήσει επαρκώς, σε περίπτωση που του το ζητούσαν, τα δικά του αποδεικτικά στοιχεία, και ως επιβεβαίωση της τίμιας συμμετοχής στο παιχνίδι, ο κάθε συγγραφέας έστελνε, μαζί με το χειρόγραφο του δικού του κεφαλαίου, την προσωπική του λύση στο μυστήριο. Οι λύσεις αυτές δημοσιεύονται στο τέλος του βιβλίου, προς όφελος και τέρψη του αναγνώστη."Τι είναι το Detection Club ; Είναι ένας ιδιωτικός σύλλογος συγγραφέων αστυνομικών μυθιστορημάτων στη Μεγάλη Βρετανία. Κύριος λόγος ύπαρξης του συλλόγου είναι να μπορούν τα μέλη του να γευματίζουν κάθε τόσο μαζί και να συζητούν ασταμάτητα γύρω από το επάγγελμά τους. Ο σύλλογος δεν κηδεμονεύεται από κανέναν εκδοτικό οίκο και, παρ' ότι είναι πρόθυμος να εισπράξει το λογικό αντίτιμο της προσφοράς στο κοινό του παρόντος εγχειρήματος, δεν ενδιαφέρεται να βγάλει χρήματα. Δεν αποτελεί μια επιτροπή κριτών που συστήνουν τα δικά τους βιβλία ή τα βιβλία άλλων ανθρώπων· τελικά, δεν έχει άλλο στόχο παρά τη διασκέδαση των μελών του. Ως μέλη γίνονται δεκτοί συγγραφείς γνήσιων αστυνομικών ιστοριών (όχι περιπετειωδών μυθιστορημάτων ή "θρίλλερ"), ύστερα από ψηφοφορία που ακολουθεί την πρόταση δύο ή περισσότερων μελών. Η εισδοχή επισφραγίζεται με όρκο".(από την εισαγωγή της Dorothy Sayers) Λιγότερα
