Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να μην είναι ένα ακόμη βιβλίο για τον Μικρασιατικό Πόλεμο στο πλαίσιο της εθνικής ιστοριογραφίας. Επικεντρώνεται στη μελέτη της δημόσιας σφαίρας της εποχής επιδιώκοντας -όσο είναι δυνατόν- να περάσει «από την άλλη μεριά του καθρέφτη», κατά την έκφραση του Αντώνη Λιάκου, και να δώσει φωνή στην ίδια την εποχή. Η καθημερινότητα, εξάλλου, της τότε πολεμικής περιόδου πολύ λίγο έχει αναδειχθεί όπως και η πρόσληψη του πολέμου στον ελλαδικό χώρο. Έτσι, το βιβλίο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο παρουσιαζόταν ο πόλεμος στον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, στα ελληνικά μετόπισθεν κυρίως, και πώς αυτός δικαιολογούνταν. Ενδιαφέρει, επίσης, το... Περισσότερα
Το βιβλίο αυτό φιλοδοξεί να μην είναι ένα ακόμη βιβλίο για τον Μικρασιατικό Πόλεμο στο πλαίσιο της εθνικής ιστοριογραφίας. Επικεντρώνεται στη μελέτη της δημόσιας σφαίρας της εποχής επιδιώκοντας -όσο είναι δυνατόν- να περάσει «από την άλλη μεριά του καθρέφτη», κατά την έκφραση του Αντώνη Λιάκου, και να δώσει φωνή στην ίδια την εποχή. Η καθημερινότητα, εξάλλου, της τότε πολεμικής περιόδου πολύ λίγο έχει αναδειχθεί όπως και η πρόσληψη του πολέμου στον ελλαδικό χώρο. Έτσι, το βιβλίο εστιάζει στον τρόπο με τον οποίο παρουσιαζόταν ο πόλεμος στον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, στα ελληνικά μετόπισθεν κυρίως, και πώς αυτός δικαιολογούνταν. Ενδιαφέρει, επίσης, το κατά πόσον και πώς απασχόλησαν τη δημόσια σφαίρα της εποχής τα προβλήματα που η κοινωνία βίωνε εξαιτίας του πολέμου, και ποια αναδείχτηκαν ως κυρίαρχα. Ποιος ήταν λοιπόν ο εχθρός; Κυριαρχείται ο δημόσιος χώρος από τον Πόλεμο και πότε συμβαίνει αυτό; Πώς διαμορφώνονται και, κυρίως, πώς παρουσιάζονται οι κοινωνικές και ιδεολογικές συγκρούσεις και η καθημερινότητα των ανθρώπων υπό την πίεση του Πολέμου; Πώς δικαιολογούνται στην κοινή γνώμη οι απώλειες σε «ανθρώπινο πλεόνασμα» και στην υλική βάση της κοινωνίας; Όλα αυτά ερευνώνται μέσα από τον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, τις τελετές και τις εορτές, τις θεατρικές παραστάσεις, τις παραστάσεις του θεάτρου σκιών και τον κινηματογράφο, και παρουσιάζονται σε μια θεματική αφήγηση που περιλαμβάνει και βιβλιογραφική έρευνα. Δημόσιες εκδηλώσεις, όπως ομιλίες σε φιλολογικούς συλλόγους, εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής ή γλυπτικής, στον βαθμό που σχετίζονταν με τον Πόλεμο, αποτέλεσαν επίσης υλικό για το βιβλίο. Η αφήγηση φτάνει μέχρι τις παραμονές της ήττας και της καταστροφής, τον Αύγουστο του 1922. Λιγότερα
