Η μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο αποτελεί ένα πεδίο με τις δικές του θελκτικές και γοητευτικές οδούς δημιουργίας και έρευνας. Το πόνημα αυτό, μοναδικό στην ελληνική βιβλιογραφία, ελπίζω να γίνει το βιβλίο με όλα τα στοιχεία που έψαχνα, όταν ξεκίνησα με δίψα να ασχολούμαι με τη σύνθεση μουσικής για παραστάσεις και ταινίες και ουδέποτε βρήκα.
Οι στόχοι του είναι δύο:
Ο πρώτος σχετίζεται με την έρευνα του παραδομένου από το παρελθόν υλικού. Ο δόκιμος αυτός πυρήνας μεθοδολογίας, από τον Αριστοτέλη και τον Beckett μέχρι τον Eisenstein και τον Bergman, αποτελεί ένα ισχυρό οπλοστάσιο γνώσης σε ένα θεμελιωμένο θεωρητικά πλαίσιο, στο οποίο βρίσκονται... Περισσότερα
Η μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο αποτελεί ένα πεδίο με τις δικές του θελκτικές και γοητευτικές οδούς δημιουργίας και έρευνας. Το πόνημα αυτό, μοναδικό στην ελληνική βιβλιογραφία, ελπίζω να γίνει το βιβλίο με όλα τα στοιχεία που έψαχνα, όταν ξεκίνησα με δίψα να ασχολούμαι με τη σύνθεση μουσικής για παραστάσεις και ταινίες και ουδέποτε βρήκα.
Οι στόχοι του είναι δύο:
Ο πρώτος σχετίζεται με την έρευνα του παραδομένου από το παρελθόν υλικού. Ο δόκιμος αυτός πυρήνας μεθοδολογίας, από τον Αριστοτέλη και τον Beckett μέχρι τον Eisenstein και τον Bergman, αποτελεί ένα ισχυρό οπλοστάσιο γνώσης σε ένα θεμελιωμένο θεωρητικά πλαίσιο, στο οποίο βρίσκονται απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα κάθε δημιουργού.
Ο δεύτερος είναι η πρακτική διαχείριση του αντίστοιχου περιεχομένου. Διερχόμενοι από θεμελιώδεις αισθητικές αρχές, αλλά και από τα κακώς κείμενα, φωτίζεται η οδός της συνείδησης της δημιουργίας.
Μπορεί ωστόσο να διατυπωθεί ένας και μόνο κανόνας με διαχρονική ισχύ και αξία; Η απάντηση είναι καταφατική. Κάθε επανάχρηση στην τέχνη αποτελεί έκπτωση. Η τέχνη απαιτεί διαρκή αναζήτηση πρωτοτυπίας, χωρίς να λησμονεί το παρελθόν. Οι έστω και μικροί αυτοί νεοτερισμοί με το πέρασμα του χρόνου μοιάζουν με μικρές ψηφίδες, των οποίων το σύνολο αποτελεί πραγματικά καινοτόμο δημιουργία. Λιγότερα
