Ο τόμος "Μνείες και μνήμες" του Βάλτερ Πούχνερ περιλαμβάνει δέκα μελετήματα παρατεταγμένα σε χρονολογική σειρά. Ξεκινούν με μια διαχρονική ανάλυση θεατρικής ορολογίας και φτάνουν μέχρι τα πρώιμα δραματικά έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Σκοπός του τόμου αυτού είναι να ερευνήσει και να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα της θεατρολογικής έρευνας, τόσο στη θεωρητική όσο και στην ιστορική της διάσταση. Έτσι το έργο ξεκινά με το κεφάλαιο: "Οι τύχες της θεατρικής ορολογίας της αρχαιότητας στην ελληνική παράδοση", συνεχίζει με "Ίχνη της Commedia dell' arte στο ελληνικό θέατρο του 18ου και 19ου αιώνα", για να σταθεί σ' ένα κεφάλαιο που αποτελεί μια... Περισσότερα
Ο τόμος "Μνείες και μνήμες" του Βάλτερ Πούχνερ περιλαμβάνει δέκα μελετήματα παρατεταγμένα σε χρονολογική σειρά. Ξεκινούν με μια διαχρονική ανάλυση θεατρικής ορολογίας και φτάνουν μέχρι τα πρώιμα δραματικά έργα του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Σκοπός του τόμου αυτού είναι να ερευνήσει και να δώσει απαντήσεις σε ορισμένα κρίσιμα ζητήματα της θεατρολογικής έρευνας, τόσο στη θεωρητική όσο και στην ιστορική της διάσταση. Έτσι το έργο ξεκινά με το κεφάλαιο: "Οι τύχες της θεατρικής ορολογίας της αρχαιότητας στην ελληνική παράδοση", συνεχίζει με "Ίχνη της Commedia dell' arte στο ελληνικό θέατρο του 18ου και 19ου αιώνα", για να σταθεί σ' ένα κεφάλαιο που αποτελεί μια θεματολογική αναδρομή από το Κρητικό θέατρο έως σήμερα: "Η εικόνα της φυλακής στη νεοελληνική δραματουργία. Ο έγκλειστος και η οπτική της κοσμοθεωρίας του". Το επόμενο κεφάλαιο "Η διαλεκτική σχέση έντεχνου και λαϊκού θεάτρου ως χαρακτηριστικό γνώρισμα του παραδοσιακού επτανησιακού πολιτισμού"είναι αφιερωμένο στην εξέλιξη του επτανησιακού θεάτρου ενώ ανέκδοτα κείμενα του ελληνικού προεπαναστατικού θεάτρου παρουσιάζει το μελέτημα: "Δύο θεατρικές σάτιρες από το προεπαναστατικό Βουκουρέστι. Στην πατριωτική δραματογραφία αφιερώνεται το επόμενο θέμα: "Στα μετόπισθεν της Επανάστασης: Ο αγώνας της Σάμου για την ένωση με την ελεύθερη Ελλάδα (1830-1834) και το θέατρο. Χαρίδημος ο Σάμιος (1832) του Γεωργίου Κλεάνθους και το πατριωτικό δράμα", ενώ διαχρονική υφή έχει το κεφάλαιο "Εικονολογικές εμπνεύσεις σε κείμενα του νεοελληνικού θεάτρου. Μια ενδεικτική ανίχνευση". Περισσότερο φιλολογική στόχευση βρίσκουμε στις "Ελληνικές μεταφράσεις του Φάουστ Α΄ του Γκαίτε στον 20ό αιώνα (Χατζόπουλος, Καζαντζάκης, Θεοδωρακόπουλος, Ευαγγελάτος, Μάρκαρης)", ενώ τα δυο τελευταία μελετήματα αφιερώνονται στην πρώιμη δραματογραφία του Ιάκωβου Καμπανέλλη: "Από το Σιλωάμ (1948) στην Οδό... (1987). Περιδιαβάσεις στο πρώιμο έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη" και "Το Μπλοκ C του Ηλία Βενέζη και ο Κρυφός Ήλιος του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Οδυνηρές παραλληλίες στη νεοελληνική μεταπολεμική δραματουργία". Όλα τα μελετήματα συνοδεύονται από υποσημειώσεις και ο τόμος κλείνει με ευρετήρια. Λιγότερα
