Η παρούσα συγγραφή πραγματεύεται την "Επιτομή των ιερών και θείων κανόνων", το δεύτερο κατά σειρά σπουδαιότητας μετά την "Εξάβιβλο" κύριο έργο του Κωνσταντίνου Αρμενοπούλου.Το ανά χείρας βιβλίο δεν έχει το όμοιό του, καθώς είναι μοναδικό στο είδος του διαχρονικά και έως σήμερα και από την άποψη αυτή αποτελεί σημαντική συνεισφορά στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία της επιστήμης της Ιστορίας του Δικαίου, αφού αρκετά από όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα, όχι μόνο για τον Αρμενόπουλο και το έργο του αλλά και γενικότερα, ορισμένα δηλαδή γεγονότα που συμπλέκονται με τις πηγές του έργου του, πρέπει να αναθεωρηθούν.Ειδικότερα και όλως ενδεικτικά σημειώνονται... Περισσότερα
Η παρούσα συγγραφή πραγματεύεται την "Επιτομή των ιερών και θείων κανόνων", το δεύτερο κατά σειρά σπουδαιότητας μετά την "Εξάβιβλο" κύριο έργο του Κωνσταντίνου Αρμενοπούλου.Το ανά χείρας βιβλίο δεν έχει το όμοιό του, καθώς είναι μοναδικό στο είδος του διαχρονικά και έως σήμερα και από την άποψη αυτή αποτελεί σημαντική συνεισφορά στην ελληνική και διεθνή βιβλιογραφία της επιστήμης της Ιστορίας του Δικαίου, αφού αρκετά από όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα, όχι μόνο για τον Αρμενόπουλο και το έργο του αλλά και γενικότερα, ορισμένα δηλαδή γεγονότα που συμπλέκονται με τις πηγές του έργου του, πρέπει να αναθεωρηθούν.Ειδικότερα και όλως ενδεικτικά σημειώνονται τα παρακάτω: Πρώτη φορά εκδίδεται και δη σχολιασμένο το κείμενο της "Επιτομής" από το ανέκδοτο χφ. του κωδ. 34 της Ι. Μονής Αγίου Στεφάνου των Μετεώρων. Ο σχολιασμός περιορίζεται στην αναζήτηση των πηγών από τις οποίες άντλησε ο συγγραφέας τα χωρία της "Επιτομής" και σε καμία περίπτωση δεν εκτείνεται σε θεολογικής ή δογματικής φύσεως ζητήματα, πράγμα εξ άλλου που ούτε ο ίδιος ο Αρμενόπουλος επιχείρησε, αφού ούτε αυτός προέβη σε ερμηνεία των εκκλησιαστικών πηγών που χρησιμοποίησε.Επιχειρείται νέα προσέγγιση της εποχής του Αρμενοπούλου και ανασυντίθεται η βιογραφία του. Ανατρέπεται η έως σήμερα γενική πεποίθηση των μελετητών περί της σύνταξης της "Επιτομής" το έτος 1345, αφού αποδεικνύεται ότι αυτή είναι μεταγενέστερη. Πιστοποιείται η χρήση, έστω περιορισμένη, της "Επιτομής" ως εγχειριδίου απονομής δικαιοσύνης στη διάρκεια της τουρκοκρατίας. Τίθενται υπό νέα θεώρηση τα "Βασιλικά", βασική πηγή του έργου του Αρμενοπούλου, η οποία αφορά τόσο τον σκοπό της σύνταξης, όσο και την ισχύ τους. Λιγότερα
