Με την παρούσα εργασία του ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μας προτείνει να (ανα)στοχαστούμε τις σύνθετες σχέσεις μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και ατομικής και κοινωνικής ευδαιμονίας. Αποσκοπώντας στην ενοποίηση του οικονομικού και του κοινωνικού παράγοντα στη μελέτη του για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, ο συγγραφέας θέτει ως βασικό αντικείμενο της ερευνητικής προοπτικής της την ίδια την έννοια της ανάπτυξης και επιχειρεί να καταδείξει πως χρειάζεται να αντιπαραθέσουμε στην αφηρημένη και αναπηρική γνώση που προωθεί η κυρίαρχη οικονομική σκέψη τη γνώση που θα σέβεται περισσότερο τους ανθρώπους και τις πραγματικές... Περισσότερα
Με την παρούσα εργασία του ο Νίκος Παναγιωτόπουλος μας προτείνει να (ανα)στοχαστούμε τις σύνθετες σχέσεις μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και ατομικής και κοινωνικής ευδαιμονίας. Αποσκοπώντας στην ενοποίηση του οικονομικού και του κοινωνικού παράγοντα στη μελέτη του για την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια, ο συγγραφέας θέτει ως βασικό αντικείμενο της ερευνητικής προοπτικής της την ίδια την έννοια της ανάπτυξης και επιχειρεί να καταδείξει πως χρειάζεται να αντιπαραθέσουμε στην αφηρημένη και αναπηρική γνώση που προωθεί η κυρίαρχη οικονομική σκέψη τη γνώση που θα σέβεται περισσότερο τους ανθρώπους και τις πραγματικές καταστάσεις με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι, και θα αναδεικνύει τις ουσιαστικές αιτίες των διαφόρων μορφών κοινωνικής οδύνης που πλήττουν τους εργαζόμενους, άνδρες και γυναίκες, των σύγχρονων κοινωνιών. Στην προοπτική αυτή, μέσω μιας συστηματικής και σύνθετης συσχέτισης οικονομικών δεικτών και τυπικών κοινωνικών δεικτών που διενεργεί, ο συγγραφέας θέτει το ζήτημα της οικονομικής βίας και συγκροτεί τις βάσεις μιας οικονομίας της ευτυχίας ικανής να λαμβάνει υπόψη όλα όσα ο κυρίαρχος οικονομικός λόγος αφήνει έξω από τους υπολογισμούς του. Η αυστηρά οικονομική πολιτική δεν είναι κατ’ ανάγκη οικονομική από την άποψη της ασφάλειας και της ευημερίας των προσώπων. Λιγότερα
