Μπορούμε να βασισθούμε στον αλτρουισμό των στελεχών του δημόσιου τομέα ή στο "ήθος" των δημόσιων υπαλλήλων και να πιστέψουμε ότι επαρκούν για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στον τομέα της υγείας και στον εκπαιδευτικό τομέα; Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι ασθενείς του Εθνικού Συστήματος Υγείας ή οι μαθητές των δημόσιων σχολείων και οι γονείς τους -ως ευγνώμονες αποδέκτες δημόσιων υπηρεσιών ή ως ενεργοί καταναλωτές; Αυτό το βιβλίο προσφέρει νέες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ο συγγραφέας του -ένας από τους κορυφαίους στοχαστές στον χώρο της δημόσιας πολιτικής- διαμορφώνει ένα ορόσημο για την ανάλυση και την ανάπτυξη της δημόσιας πολιτικής.... Περισσότερα
Μπορούμε να βασισθούμε στον αλτρουισμό των στελεχών του δημόσιου τομέα ή στο "ήθος" των δημόσιων υπαλλήλων και να πιστέψουμε ότι επαρκούν για την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών στον τομέα της υγείας και στον εκπαιδευτικό τομέα; Πώς πρέπει να συμπεριφέρονται οι ασθενείς του Εθνικού Συστήματος Υγείας ή οι μαθητές των δημόσιων σχολείων και οι γονείς τους -ως ευγνώμονες αποδέκτες δημόσιων υπηρεσιών ή ως ενεργοί καταναλωτές; Αυτό το βιβλίο προσφέρει νέες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ο συγγραφέας του -ένας από τους κορυφαίους στοχαστές στον χώρο της δημόσιας πολιτικής- διαμορφώνει ένα ορόσημο για την ανάλυση και την ανάπτυξη της δημόσιας πολιτικής. Το βιβλίο δημιουργεί μία νέα προοπτική για τον σχεδιασμό των πολιτικών, τονίζοντας τον κρίσιμο ρόλο των κινήτρων των στελεχών που απασχολούνται στον δημόσιο τομέα και τη μεγάλη σημασία που έχει η δυνατότητα των ωφελουμένων από τις δημόσιες υπηρεσίες (χρήστες και δικαιούχοι των υπηρεσιών και των παροχών του δημόσιου τομέα) να δραστηριοποιούνται και να ενεργούν ανεξάρτητα. Σύμφωνα με την επιχειρηματολογία του βιβλίου, η συμβατική υπόθεση ότι τα στελέχη του δημόσιου τομέα είναι προσηλωμένοι στο δημόσιο συμφέρον αλτρουιστές ή "ιππότες", είναι ακατάλληλη και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Εξίσου ακατάλληλη, όμως, είναι και η αντίθετη υπόθεση ότι όλα τα στελέχη του δημόσιου τομέα είναι -χρησιμοποιώντας την ορολογία του David Hume- "κατεργάρηδες" ή ιδιοτελείς εγωιστές. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες δεν πρέπει να θεωρούνται παθητικοί αποδέκτες των υπηρεσιών και των παροχών του δημόσιου τομέα ("πιόνια"). Ωστόσο, οι πολίτες δεν είναι σκόπιμο να θεωρηθούν απολύτως κυρίαρχοι φορείς δικαιωμάτων, με απεριόριστες δυνατότητες επιλογής στην παροχή των δημόσιων υπηρεσιών και στη διαχείριση των δημόσιων πόρων ("βασίλισσες"). Ο σχεδιασμός της δημόσιας πολιτικής πρέπει να εξισορροπεί κατάλληλα τις διαρθρώσεις των κινήτρων και των δράσεων. Ο συγγραφέας του βιβλίου παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο ο σχεδιασμός της δημόσιας πολιτικής μπορεί να εξισορροπήσει τις διαρθρώσεις των κινήτρων και των δράσεων, εξετάζοντας λεπτομερώς τις ενδείξεις και τα στοιχεία που προέρχονται από την εφαρμογή νέων πολιτικών στον τομέα της υγείας, στον εκπαιδευτικό τομέα, στην κοινωνική ασφάλιση και στο φορολογικό σύστημα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Το βιβλίο περιλαμβάνει διάφορες προτάσεις για την αναθεώρηση και τη μεταρρύθμιση της δημόσιας πολιτικής. Ο συγγραφέας του βιβλίου έχει διατυπώσει πρώτος ορισμένες από αυτές τις προτάσεις ή έχει στενή επαφή με τον σχεδιασμό και τις απόπειρες εφαρμογής τους: "δημογραφικά επιδόματα", "κουπόνια θετικής μεροληψίας", "αντισταθμιστικά επιδόματα για τις συντάξεις και τη μακροπρόθεσμη περίθαλψη" και "υποθηκευμένοι φόροι". Λιγότερα
