Η ημικρανία πλήττει μια σημαντική πληθυσμιακή μειονότητα, απαντά σε όλους τους πολιτισμούς και αναγνωρίζεται από τη χαραυγή της καταγεγραμμένης ιστορίας. Μπορεί για τον Ιούλιο Καίσαρα, τον απόστολο Παύλο, τον Kant και τον Freud να υπήρξε μια μάστιγα, ή μια αφορμή να σφυρηλατήσουν το χαρακτήρα τους, όμως για τα εκατομμύρια των ανωνύμων ανθρώπων που υποφέρουν κρυφά και σιωπηλά αποτελεί ένα καθημερινό δεδομένο. Οι μορφές και τα συμπτώματά της είναι "άτακτα, ασαφή και σε τόσο απέραντο βαθμό ποικίλα, που ούτε ο ίδιος ο Πρωτέας μπορεί να συναγωνιστεί την πληθώρα των μορφών που παίρνουν", όπως αντίστοιχα παρατήρησε ο Robert Burton για τη μελαγχολία. Η φύση της και τα... Περισσότερα
Η ημικρανία πλήττει μια σημαντική πληθυσμιακή μειονότητα, απαντά σε όλους τους πολιτισμούς και αναγνωρίζεται από τη χαραυγή της καταγεγραμμένης ιστορίας. Μπορεί για τον Ιούλιο Καίσαρα, τον απόστολο Παύλο, τον Kant και τον Freud να υπήρξε μια μάστιγα, ή μια αφορμή να σφυρηλατήσουν το χαρακτήρα τους, όμως για τα εκατομμύρια των ανωνύμων ανθρώπων που υποφέρουν κρυφά και σιωπηλά αποτελεί ένα καθημερινό δεδομένο. Οι μορφές και τα συμπτώματά της είναι "άτακτα, ασαφή και σε τόσο απέραντο βαθμό ποικίλα, που ούτε ο ίδιος ο Πρωτέας μπορεί να συναγωνιστεί την πληθώρα των μορφών που παίρνουν", όπως αντίστοιχα παρατήρησε ο Robert Burton για τη μελαγχολία. Η φύση της και τα αίτιά της στάθηκαν ανεπίλυτο αίνιγμα για τον Ιπποκράτη και έκτοτε, εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια, αποτελούν αντικείμενο αντιπαραθέσεων. "Ο τόμος αυτός είναι απαραίτητο εφόδιο και εργαλείο για τον σύγχρονο "ημικρανιολόγο", οδηγός κλινικής αντίληψης για τον νευρολόγο, πηγή γνώσης και θεραπευτικών χειρισμών για τον επαγγελματία υγείας -ειδικά εκείνους που χειρίζονται ασθενείς με παθήσεις του εγκεφάλου-, τουλάχιστον αποκαλυπτικό για τους ημικρανικούς, ώστε να κατέχουν τα μονοπάτια δημιουργίας, μεταφοράς και εκδήλωσης του κεφαλικού πόνου και της ημικρανίας ειδικότερα, αλλά και πυλώνας σκέψης για τους λόγιους, ειδικά εκείνους που ενδιαφέρονται για τις συμπεριφορές του εγκεφάλου. Γιατί η ημικρανία αποτελεί πράγματι ένα καταπληκτικό πρότυπο μελέτης της εγκεφαλικής λειτουργίας, συμπεριλαμβάνοντας λειτουργίες που μοιράζονται άδικα στην Ψυχιατρική και στη Νευρολογία, λες και το αντικείμενο των δύο αυτών επιστημών είναι διαφορετικό· ψευδώς, αφού μόνο αυτός είναι, ο ίδιος και ένας εγκέφαλος, το όργανο που μελετούν. Του ασθενούς". (Δήμος-Δημήτριος Μητσικώστας, MD, PhD, FEAN, Αναπληρωτής καθηγητής Νευρολογίας, ΕΚΠΑ, Πρόεδρος Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας, από το Προλόγισμα της ελληνικής έκδοση)
