Ο «φιλοσοφικός» εξισωτισμός έχει πατέρα τον Rawls και πρωταγωνιστές τους Dworkin, Sen, Cohen και Arneson. Ως προς τι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι; Ως προς το να είναι εξίσου ευχαριστημένοι, να εκπληρώνονται εξίσου οι επιθυμίες τους, να καλύπτονται όλες οι ανάγκες τους, να έχουν ίσες ευκαιρίες να διαμορφώσουν σχέδια ζωής, να επωμίζονται εξίσου το τίμημα των επιλογών τους, να έχουν ίσες ικανότητες να κάνουν πράγματα, να βρίσκονται σε ισότιμες κοινωνικές σχέσεις; Το αίτημα της ισότητας ως ισχυρού ηθικοπολιτικού ιδεώδους δεν μπορούμε να το δούμε αποκομμένο από το τι πιστεύουμε ότι έχει πρωτίστως σημασία στη ζωή. Στο επίκεντρο βρίσκεται η θεώρηση του ευ ζην. Η... Περισσότερα
Ο «φιλοσοφικός» εξισωτισμός έχει πατέρα τον Rawls και πρωταγωνιστές τους Dworkin, Sen, Cohen και Arneson. Ως προς τι οι άνθρωποι πρέπει να είναι ίσοι; Ως προς το να είναι εξίσου ευχαριστημένοι, να εκπληρώνονται εξίσου οι επιθυμίες τους, να καλύπτονται όλες οι ανάγκες τους, να έχουν ίσες ευκαιρίες να διαμορφώσουν σχέδια ζωής, να επωμίζονται εξίσου το τίμημα των επιλογών τους, να έχουν ίσες ικανότητες να κάνουν πράγματα, να βρίσκονται σε ισότιμες κοινωνικές σχέσεις; Το αίτημα της ισότητας ως ισχυρού ηθικοπολιτικού ιδεώδους δεν μπορούμε να το δούμε αποκομμένο από το τι πιστεύουμε ότι έχει πρωτίστως σημασία στη ζωή. Στο επίκεντρο βρίσκεται η θεώρηση του ευ ζην. Η μελέτη υποστηρίζει ότι η ικανοποίηση των αναγκών δεν συγκροτεί ανεξάρτητη κανονιστική αρχή, καθώς υπηρετεί εκ των προτέρων αποδεκτούς σκοπούς. Στο άλλο άκρο, η ισότητα ευκαιριών είναι θεωρητικά ανεπαρκής έννοια, αν και αποτελεί διαδεδομένο πολιτικό σύνθημα στο πλαίσιο των νεότερων ανταγωνιστικών κοινωνιών. Το βιβλίο ασκεί κριτική σε παραδεδομένες προσλήψεις θεωριών της ευημερίας, που προβάλλουν τους ανθρώπους ως παθητικά προσαρμοστικά υποκείμενα. Υπερασπίζεται μια αντίληψη περί ευημερίας αναπόδραστα συνυφασμένης με την αξιολογική προοπτική του προσώπου. Λιγότερα
