Όταν τα σημερινά παιδιά θα μας ρωτούν αύριο γιατί χρεοκόπησε η χώρα, θα πρέπει, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, να τους πούμε τούτο, χαμηλώνοντας με ντροπή τα μάτια: Η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί νοιαστήκαμε μόνο για την πάρτη μας και όχι για τη χώρα!Αυτή είναι η "τραγωδία των κοινών": σε ένα σύστημα με στρεβλούς θεσμούς, η συλλογική αποτυχία προκύπτει όταν άτομα (ιδιαιτέρως όσοι κατέχουν ηγετικές θέσεις) και οργανωμένες ομάδες (ιδιαιτέρως πελατειακά κόμματα, διαπλεκόμενες επιχειρήσεις και αρπακτικά συνδικάτα) υπηρετούν με μεθοδικότητα μόνο το στενά ιδιοτελές συμφέρον τους. Η χρεοκοπία είναι το εξαιρετικά οδυνηρό αποτέλεσμα του συνδυασμού... Περισσότερα
Όταν τα σημερινά παιδιά θα μας ρωτούν αύριο γιατί χρεοκόπησε η χώρα, θα πρέπει, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, να τους πούμε τούτο, χαμηλώνοντας με ντροπή τα μάτια: Η Ελλάδα χρεοκόπησε γιατί νοιαστήκαμε μόνο για την πάρτη μας και όχι για τη χώρα!Αυτή είναι η "τραγωδία των κοινών": σε ένα σύστημα με στρεβλούς θεσμούς, η συλλογική αποτυχία προκύπτει όταν άτομα (ιδιαιτέρως όσοι κατέχουν ηγετικές θέσεις) και οργανωμένες ομάδες (ιδιαιτέρως πελατειακά κόμματα, διαπλεκόμενες επιχειρήσεις και αρπακτικά συνδικάτα) υπηρετούν με μεθοδικότητα μόνο το στενά ιδιοτελές συμφέρον τους. Η χρεοκοπία είναι το εξαιρετικά οδυνηρό αποτέλεσμα του συνδυασμού πολιτικής φαυλότητας, απαξίωσης των θεσμών και ανεπάρκειας των ηγετών.Στο βιβλίο αυτό ανθολογούνται κείμενα από την πολιτική αρθρογραφία μου (κυρίως στην Καθημερινή, το Βήμα και το Κέρδος) των ετών 2007-2014, πλαισιωμένα από μια εκτεταμένη εισαγωγή. Η τραγωδία των κοινών συνιστά, ουσιαστικά, ένα χρονολόγιο του κατήφορου προς τη χρεοκοπία. Τα άρθρα του θα σας δώσουν την ευκαιρία της αναδρομής και του αναστοχασμού - να αναψηλαφήσετε, δηλαδή, τις πολιτικές-θεσμικές διαδικασίες και αποφάσεις που παρήγαγαν τη γενικευμένη κατάρρευση που βιώνουμε. Η αναδρομική ανάγνωση της πολιτικής ζωής θυμίζει τα προβλήματα που αγνοήσαμε ή δεν αντιμετωπίσαμε όπως έπρεπε, αναδεικνύει τις ευκαιρίες που χάσαμε και φωτίζει τις βαθιά ριζωμένες νοοτροπίες που αναπαράγουμε με κάθε ευκαιρία. Η συνειδητοποίηση της συλλογικής αποτυχίας μπορεί να μας κάνει να εντρυφήσουμε αναδρομικά στα αίτιά της. Αν τα καταφέρουμε, η οικονομική καταστροφή θα μας έχει κάνει σοφότερους. Λιγότερα
