Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αγωνιζόταν μόνο για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας. Προχωρούσε ακόμα παραπέρα. Ήθελε την διεύρυνση και την εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Ήθελε εντονότερη προοδευτική κατεύθυνση και στήριζε την ισχυροποίηση της Δημοκρατίας στην κοινωνικοποίηση των θεσμών. Μετά το βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 1965 κατά της Λαϊκής Κυριαρχίας, είδε ότι οι αιτίες της υπονόμευσης των Θεσμών είναι βαθύτερες. Είδε ότι υπεύθυνο για την εξάρτηση της χώρας ήταν το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, ντόπιο και ξένο. Ήταν το παρακράτος, ήταν το έλλειμμα Δημοκρατίας. Έτσι, έβαλε τα πλαίσια και τα θεμέλια ενός άλλου αγώνα. Του αγώνα της... Περισσότερα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν αγωνιζόταν μόνο για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας. Προχωρούσε ακόμα παραπέρα. Ήθελε την διεύρυνση και την εμβάθυνση της Δημοκρατίας. Ήθελε εντονότερη προοδευτική κατεύθυνση και στήριζε την ισχυροποίηση της Δημοκρατίας στην κοινωνικοποίηση των θεσμών. Μετά το βασιλικό πραξικόπημα του Ιουλίου του 1965 κατά της Λαϊκής Κυριαρχίας, είδε ότι οι αιτίες της υπονόμευσης των Θεσμών είναι βαθύτερες. Είδε ότι υπεύθυνο για την εξάρτηση της χώρας ήταν το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, ντόπιο και ξένο. Ήταν το παρακράτος, ήταν το έλλειμμα Δημοκρατίας. Έτσι, έβαλε τα πλαίσια και τα θεμέλια ενός άλλου αγώνα. Του αγώνα της Εθνικής Ανεξαρτησίας με τα συνθήματα: "Η Ελλάδα στους Έλληνες" και "Ο Στρατός στο Έθνος". Του αγώνα για τη Λαϊκή Κυριαρχία με το σύνθημα: "Η εξουσία στο Λαό". Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τις θέσεις αυτές, τις οποίες ανέλυε σε άρθρα και ομιλίες, έκανε την πρώτη και μεγάλη Ρήξη με το κατεστημένο. Το κατεστημένο της εξάρτησης, του οικονομικού συντηρητισμού και του πολιτικού αυταρχισμού. Το κατεστημένο που κρατούσε το Λαό στην ένδεια, στην υποτέλεια, στο φόβο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωκε την αφύπνιση του φρονήματος του Λαού και την εμπέδωση αισθήματος αυτοπεποίθησης. Επεδίωκε να αλλάξει κατεστημένες νοοτροπίες μοιρολατρικού χαρακτήρα που ήταν πρόσφορες στην εξάρτηση. Κτυπούσε το κακό στη ρίζα του. Και τότε, αλλά και αργότερα με το Π.Α.Κ. και με την ίδρυση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 1974. Αυτό ήταν η ρήξη. Λιγότερα
