Υπάρχει πραγματικά ο χώρος και ο χρόνος; Από τι είναι φτιαγμένη η πραγματικότητα; Μπορούμε να κατανοήσουμε τη βαθιά δομή της;Ο καθηγητής θεωρητικής φυσικής Κάρλο Ροβέλλι έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του εξερευνώντας τέτοια ερωτήµατα. Σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο µάς δείχνει πώς οι γνώσεις και οι αντιλήψεις µας για την πραγµατικότητα έχουν αλλάξει ανά τους αιώνες, από την εποχή του Δηµόκριτου µέχρι τη σύγχρονη εποχή της κβαντικής βαρύτητας βρόχων. Οδηγώντας µας σε ένα θαυµαστό ταξίδι, µας προσκαλεί να φανταστούµε έναν εντελώς νέο κόσµο όπου µαύρες τρύπες περιµένουν να εκραγούν, ο χωρόχρονος αποτελείται από απειροελάχιστους κόκκους και το... Περισσότερα
Υπάρχει πραγματικά ο χώρος και ο χρόνος; Από τι είναι φτιαγμένη η πραγματικότητα; Μπορούμε να κατανοήσουμε τη βαθιά δομή της;Ο καθηγητής θεωρητικής φυσικής Κάρλο Ροβέλλι έχει περάσει ολόκληρη τη ζωή του εξερευνώντας τέτοια ερωτήµατα. Σε αυτό το συναρπαστικό βιβλίο µάς δείχνει πώς οι γνώσεις και οι αντιλήψεις µας για την πραγµατικότητα έχουν αλλάξει ανά τους αιώνες, από την εποχή του Δηµόκριτου µέχρι τη σύγχρονη εποχή της κβαντικής βαρύτητας βρόχων. Οδηγώντας µας σε ένα θαυµαστό ταξίδι, µας προσκαλεί να φανταστούµε έναν εντελώς νέο κόσµο όπου µαύρες τρύπες περιµένουν να εκραγούν, ο χωρόχρονος αποτελείται από απειροελάχιστους κόκκους και το άπειρο δεν υπάρχει - να φανταστούµε ένα απέραντο σύµπαν άγνωστο και ακόµα ανεξερεύνητο."Μια βραδιά του 2012, κατά τη διάρκεια µιας µακράς µοναχικής διαδροµής από την Ιταλία στη Γαλλία, συνειδητοποίησα πως για να εξηγήσεις µε τρόπο κατανοητό τις διαρκείς τροποποιήσεις των εννοιών του χώρου και του χρόνου πρέπει να πιάσεις τα πράγµατα από την αρχή: να ξεκινήσεις από τον Δηµόκριτο και να φτάσεις µέχρι και τα κβάντα του χώρου. Σε τελική ανάλυση, έτσι κατανοώ εγώ την ιστορία. Άρχισα λοιπόν να σχεδιάζω ολόκληρο το βιβλίο στο µυαλό µου όσο οδηγούσα και καθώς περνούσε η ώρα ενθουσιαζόµουν όλο και πιο πολύ, έως ότου κάποια στιγµή άκουσα τη σειρήνα ενός περιπολικού κι είδα τους αστυνοµικούς να µου δείχνουν µε νοήµατα να κάνω στην άκρη - είχα ξεπεράσει κατά πολύ το όριο ταχύτητας. Οι Ιταλοί αστυνοµικοί µε ρώτησαν, µάλλον ευγενικά, αν είχα χάσει τα λογικά µου κι έτρεχα µε τέτοια ταχύτητα. Τους εξήγησα πως µόλις είχα βρει την ιδέα που τόσον καιρό αναζητούσα. Με άφησαν να φύγω χωρίς να µου κόψουν κλήση και µου ευχήθηκαν καλή τύχη µε το βιβλίο. Αυτό που κρατάτε στα χέρια σας". Λιγότερα
