Η μελέτη πραγματεύεται την πληροφόρηση που οφείλουν να παρέχουν οι εταιρίες οι οποίες διαθέτουν τίτλους τους στο επενδυτικό κοινό, τόσο κατά το στάδιο της έκδοσης και εισαγωγής στο Χρηματιστήριο των τίτλων αυτών (αρχική πληροφόρηση), όσο και μετέπειτα, τακτικά και έκτακτα, για όσο διάστημα οι τίτλοι παραμένουν εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο (διαρκής πληροφόρηση). Η υποχρέωση παροχής πλήρους και ακριβούς πληροφόρησης από τις εταιρίες που διαθέτουν τίτλους τους στο κοινό καθιερώθηκε με τρόπο συστηματικό για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, αμέσως μετά και ως απάντηση στο χρηματιστηριακό κραχ του 1929. Πρόσφατα, το ζήτημα επανήλθε με οξύτητα στην επικαιρότητα με... Περισσότερα
Η μελέτη πραγματεύεται την πληροφόρηση που οφείλουν να παρέχουν οι εταιρίες οι οποίες διαθέτουν τίτλους τους στο επενδυτικό κοινό, τόσο κατά το στάδιο της έκδοσης και εισαγωγής στο Χρηματιστήριο των τίτλων αυτών (αρχική πληροφόρηση), όσο και μετέπειτα, τακτικά και έκτακτα, για όσο διάστημα οι τίτλοι παραμένουν εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο (διαρκής πληροφόρηση). Η υποχρέωση παροχής πλήρους και ακριβούς πληροφόρησης από τις εταιρίες που διαθέτουν τίτλους τους στο κοινό καθιερώθηκε με τρόπο συστηματικό για πρώτη φορά στις ΗΠΑ, αμέσως μετά και ως απάντηση στο χρηματιστηριακό κραχ του 1929. Πρόσφατα, το ζήτημα επανήλθε με οξύτητα στην επικαιρότητα με την αποκάλυψη τεράστιων οικονομικών και λογιστικών σκανδάλων σε εταιρίες - κολοσσούς όπως η Enron και η WorldCom, σκάνδαλα που συντάραξαν τις διεθνείς κεφαλαιαγορές και εξανέμισαν τις οικονομίες εκατομμυρίων επενδυτών. Το ζήτημα βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και του Έλληνα νομοθέτη. Πρόσφατες νομοθετικές πρωτοβουλίες όπως η υπ' αριθμ. 5/204/14.11.2000 Απόφαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που θεσπίζει κανόνες συμπεριφοράς των εισηγμένων εταιριών, ο Ν. 2992/2002 περί Διεθνών Λογιστικών Προτύπων (IAS) και ο Ν. 3016/2002 για την εταιρική διακυβέρνηση έχουν κοινό στόχο τη διασφάλιση έγκαιρης και ακριβούς πληροφόρησης του επενδυτικού κοινού από τις εισηγμένες εταιρίες. Ο συγγραφέας αναλύει το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο στο δίκαιο της Ελλάδας, των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας. Εξετάζονται οι τελευταίες προσπάθειες του νομοθέτη, ιδίως στις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία, να επαναπροσδιορισθούν οι έννοιες όρων όπως η "προσφορά" ή η "πρόσκληση", στο σημερινό χρηματοοικονομικό περιβάλλον, όπου το Internet είναι ή τείνει να γίνει το βασικό μέσο διάχυσης πληροφοριών, προσφοράς τίτλων και σύναψης συναλλαγών. Εκτενής ανάπτυξη γίνεται επίσης στη materiality, έννοια που συνιστά το σημείο αναφοράς της υποχρέωσης πληροφόρησης καθώς επίσης και στην αστική ευθύνη της εκδότριας εταιρίας και του Διοικητικού Συμβουλίου σε περίπτωση παράβασης της υποχρέωσης πληροφόρησης και εκτίθενται οι νομοθετικές διατάξεις που ορίζουν τις προϋποθέσεις διενέργειας συναλλαγών επί μετοχών της εταιρίας από τα λεγόμενα "συνδεόμενα πρόσωπα", όπως οι βασικοί μέτοχοι, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου κλπ. Τέλος, εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στην υποχρέωση πληροφόρησης του κοινού και την απαγόρευση κατάχρησης εμπιστευτικών πληροφοριών (insider trading). Λιγότερα
