"Η Κληρονομία" ("L' Heritage") του Γκυ Ντε Μωπασσάν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο "La vie militaire" (15/3-26/4/1884) και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Miss Harriet" ("Η μις Χάρριετ") που εκδόθηκε την ίδια χρονιά. Ο συγγραφέας ξαναπιάνει εδώ και αναπτύσσει κατά πολύ ένα παλαιότερο διήγημά του, το "Ένα εκατομμύριο" ("Un million", 1882). "Η Κληρονομία", διήγημα ή νουβέλα (ο Μωπασσάν χρησιμοποιεί, ως γνωστόν, αδιαφοροποίητα τους όρους conte και nouvelle), είναι χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Όποιος έχει μια στοιχειώδη έστω οικείωση με το έργο του Μωπασσάν θα επισημάνει μεμιάς γνώριμα στοιχεία: τον κόσμο των δημοσίων υπαλλήλων (του υπουργείου των Ναυτικών... Περισσότερα
"Η Κληρονομία" ("L' Heritage") του Γκυ Ντε Μωπασσάν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά σε συνέχειες στο "La vie militaire" (15/3-26/4/1884) και συμπεριλήφθηκε στη συλλογή "Miss Harriet" ("Η μις Χάρριετ") που εκδόθηκε την ίδια χρονιά. Ο συγγραφέας ξαναπιάνει εδώ και αναπτύσσει κατά πολύ ένα παλαιότερο διήγημά του, το "Ένα εκατομμύριο" ("Un million", 1882). "Η Κληρονομία", διήγημα ή νουβέλα (ο Μωπασσάν χρησιμοποιεί, ως γνωστόν, αδιαφοροποίητα τους όρους conte και nouvelle), είναι χαρακτηριστικό δείγμα της τέχνης του μεγάλου Γάλλου συγγραφέα. Όποιος έχει μια στοιχειώδη έστω οικείωση με το έργο του Μωπασσάν θα επισημάνει μεμιάς γνώριμα στοιχεία: τον κόσμο των δημοσίων υπαλλήλων (του υπουργείου των Ναυτικών συγκεκριμένα, στο οποίο υπάλληλος ήταν ο Μωπασσάν), τον αρριβισμό, το χρήμα ως υπέρτατο ρυθμιστή των πάντων, τον κυνισμό, το σκληρό συμφέρον, την κληρονομιά και, κυρίως, δύο από τα βασικά θέματά του, την πλήρη απουσία επικοινωνίας ανάμεσα στα ζευγάρια και το νόθο παιδί. Ο Παπαδιαμάντης ήταν μεροκαματιάρης μεταφραστής. Μετέφραζε ό,τι αποφάσιζε η εφημερίδα στην οποία δούλευε και δεν ξέρουμε, ούτε υπάρχει τρόπος να μάθουμε με σιγουριά, αν πρότεινε ο ίδιος κείμενα προς μετάφραση ή αν αρνιόταν, έστω, προτάσεις του εργοδότη του. Δεν είναι επομένως εύκολο να ανιχνεύσουμε στο μεταφραστικό έργο του πνευματικές συγγένειες με άλλους συγγραφείς, όπως κάναμε με όσους μετέφρασαν κείμενα της επιλογής τους. [...] (Από τον πρόλογο του Σταύρου Ζουμπουλάκη) Λιγότερα
