Η ΠΑΡΟΥΣΑ νέα συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Αργύρη Χιόνη από την Κίχλη περιλαμβάνει την έκδοση με τον τίτλο Η φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966-2000 (Αθήνα 2006), που είχε επιμεληθεί ο ίδιος ο ποιητής, επιπλέον τις συλλογές, Στο υπόγειο (Αθήνα 2004) και Ό,τι περιγράφω με περιγράφει. Ποίηση δωματίου (Αθήνα 2010), καθώς και εκδοτικό σημείωμα.
«Αν πρέπει να διατυπώσω με δυο λέξεις τί πρωτόγνωρο ή ασυνήθιστο έχει φέρει ο Χιόνης στο νεότερο ποιητικό τοπίο, θα έλεγα: παραλλαγές πάνω στην ίδια σκέψη. Του αρέσει να πιάνει ένα θέμα, να το γυροφέρνει από δω κι από κει, να παίζει μαζί του –ναι, να παίζει· ποιος είπε ότι η ποίηση πρέπει νά ’ναι, σώνει και καλά, σοβαρή κι...
Περισσότερα
Η ΠΑΡΟΥΣΑ νέα συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων του Αργύρη Χιόνη από την Κίχλη περιλαμβάνει την έκδοση με τον τίτλο Η φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966-2000 (Αθήνα 2006), που είχε επιμεληθεί ο ίδιος ο ποιητής, επιπλέον τις συλλογές, Στο υπόγειο (Αθήνα 2004) και Ό,τι περιγράφω με περιγράφει. Ποίηση δωματίου (Αθήνα 2010), καθώς και εκδοτικό σημείωμα.
«Αν πρέπει να διατυπώσω με δυο λέξεις τί πρωτόγνωρο ή ασυνήθιστο έχει φέρει ο Χιόνης στο νεότερο ποιητικό τοπίο, θα έλεγα: παραλλαγές πάνω στην ίδια σκέψη. Του αρέσει να πιάνει ένα θέμα, να το γυροφέρνει από δω κι από κει, να παίζει μαζί του –ναι, να παίζει· ποιος είπε ότι η ποίηση πρέπει νά ’ναι, σώνει και καλά, σοβαρή κι αγέλαστη;–, να το στήνει όρθιο, πλάγια, ανάποδα, ώσπου να δει πόσες όψεις μπορεί να πάρει. Εκεί ο αναγνώστης χαίρεται το πλάτος αυτής της φαντασίας.»
Αλέξης Πολίτης, Διαβάζοντας ποίηση
*
ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΙΝΟΥΝ ΑΡΟΥΡΑΙΟΙ
Θά ’ρθει μιὰ μέρα ποὺ οἱ ἄνθρωποι θά ’χουν ἀνασάνει ὅλο τ’ ὀξυγόνο, θά ’χουνε φάει ὅλους τοὺς καρποὺς τῆς γῆς, θά ’χουνε δεῖ ὅλο τὸ φῶς. Θὰ σκάψουν τότε μεγάλες στοὲς μὲς στὸ χῶμα καὶ θὰ οἰκοδομήσουν ὑποχθόνιες πολιτεῖες. Ἐκεῖ, σερνάμενοι καὶ τυφλοί, θὰ γεννιόνται καὶ θὰ πεθαίνουν μὲς στὸν τάφο τους. Ἡ ἐποχὴ αὐτὴ θὰ ὀνομαστεῖ Ἐποχὴ τοῦ Ἀρουραίου Ἀνθρώπου ἢ τοῦ Ἄχθεος Ἀρούρης.
Λεκτικὰ τοπία, 1983
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΩ ΔΑΣΗ, φυσικὰ φαινόμενα, ἐποχές· ἀποστηθίζω ζῶα: πουλιὰ καὶ ψάρια κι ἑρπετά, θηρία καὶ θαλάσσια κήτη... Ἐδῶ ποὺ κείτομαι, σ’ αὐτὴ τὴν κοίτη, ὡς ἐγκυκλοπαίδεια θησαυρίζω μέσα μου ὁλόκληρο τὸν κόσμο ποὺ ἀφανίζεται. Φρούδη προσπάθεια, ἀφοῦ, μέρος κι ἐγὼ τοῦ κόσμου αὐτοῦ, μαζί του ἀφανίζομαι.
Ὤ, πόσος κόπος, χαμένος κόπος! Πόσα λήμματα, νεκρὰ μηνύματα!
Στὸ ὑπόγειο, 2004
XI
Μὲ τρομάζει ἡ ἀνυπαρξία, ἡ μητέρα μου,
καὶ δὲν ξέρω γιατί,
ἀφοῦ ἡ ἐρωμένη μου, ἡ ὕπαρξη,
εἶναι αὐτὴ
ποὺ πάντα μοῦ ἐπεφύλασσε
καὶ σίγουρα μοῦ ἐπιφυλάσσει ἀκόμη
τὶς πιὸ ὀδυνηρὲς ἐκπλήξεις.
Ὅ,τι περιγράφω μὲ περιγράφει, Ποίηση δωματίου, 2010
Λιγότερα
