"Υπάρχουν κάποια θέματα, κάποιες ερωτήσεις που δεν πρέπει να διατυπωθούν ποτέ. Θέματα που δεν πρέπει να θίγονται. Η Μαμά μου μού έμαθε να μη ρωτάω άχρηστα πράγματα. Της αρέσει πολύ όταν κάνω ερωτήσεις. Απλά δεν πρέπει να ρωτώ αυτά που τη διαλύουν. Όταν διαλύεται η Μαμά μου, πέφτει ανήμπορη. Δεν μπορεί να μας υπερασπιστεί. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα καλό μάθημα. Τότε μπορούν να μας πιάσουν. "Είμαι σίγουρη πως τρέχουν ξοπίσω μας σαν κυνηγόσκυλα" λέει η Μαμά μου. Εκεί που λέμε, γλιτώσαμε απ' αυτούς, μας ξέχασαν... να τοι πάλι. Τις περιόδους που η Μαμά μου διαλύεται πρέπει να κρυβόμαστε, πρέπει να μην τραβάμε την προσοχή. Γιατί Εκείνες τις Ώρες δεν είναι σε... Περισσότερα
"Υπάρχουν κάποια θέματα, κάποιες ερωτήσεις που δεν πρέπει να διατυπωθούν ποτέ. Θέματα που δεν πρέπει να θίγονται. Η Μαμά μου μού έμαθε να μη ρωτάω άχρηστα πράγματα. Της αρέσει πολύ όταν κάνω ερωτήσεις. Απλά δεν πρέπει να ρωτώ αυτά που τη διαλύουν. Όταν διαλύεται η Μαμά μου, πέφτει ανήμπορη. Δεν μπορεί να μας υπερασπιστεί. Δεν μπορεί να τους δώσει ένα καλό μάθημα. Τότε μπορούν να μας πιάσουν. "Είμαι σίγουρη πως τρέχουν ξοπίσω μας σαν κυνηγόσκυλα" λέει η Μαμά μου. Εκεί που λέμε, γλιτώσαμε απ' αυτούς, μας ξέχασαν... να τοι πάλι. Τις περιόδους που η Μαμά μου διαλύεται πρέπει να κρυβόμαστε, πρέπει να μην τραβάμε την προσοχή. Γιατί Εκείνες τις Ώρες δεν είναι σε θέση να μας προστατέψει. Εγώ δεν χρειάζεται να κάνω τίποτα. Αντιθέτως, δεν πρέπει να κάνω το οτιδήποτε. Δεν πρέπει να βλέπω τίποτα, να ακούω τίποτα. Η Μαμά μου διαθέτει ένα εσωτερικό ρολόι. Όταν έρθει η ώρα να φύγουμε απ' το ξενοδοχείο, πρέπει να πεταχτούμε σαν ελατήρια. Δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με το χρόνο, με τα εισιτήρια, με τα δρομολόγια... Η Μαμά μου λέει πως αυτές τις στιγμές ο χρόνος κάνει "τικ-τακ", όπως ακριβώς η βόμβα που πρόκειται να εκραγεί. Μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκραγεί και να διαμελιστεί σε κομμάτια, να διασκορπιστεί παντού. Αισθάνομαι κι εγώ έτσι, επειδή έτσι λέει και έτσι αισθάνεται η Μαμά μου. Αισθάνομαι ό,τι αισθάνεται. Είμαστε μόνες, εγώ και η Μαμά μου. Δεν έχουμε κανέναν δίπλα μας. Δεν είχαμε και δεν θα έχουμε ποτέ κανέναν. Δεν το λέει ακριβώς έτσι η Μαμά μου. Το λέει αγγλικά: "We are a unit. We are the Moon Unit". Λέει πως είμαστε η Μονάδα της Σελήνης". Στο μυθιστόρημα "Η ανάσα τους πίσω μας", η διάσημη Τουρκάλα ακτιβίστρια και συγγραφέας Περιχάν Μαγκντέν συνθέτει με τρόπο μοναδικό μία ιστορία την οποία χαρακτηρίζει όχι μόνο η γρήγορη πλοκή, αλλά και η προσωπική αναζήτηση. Δύο γυναίκες -μητέρα και κόρη- διασχίζουν ολόκληρη την υφήλιο, αναζητούν κρυψώνα στην Ινδία, τη Νέα Υόρκη, τα τροπικά νησιά, το Λονδίνο, την Κωνσταντινούπολη, μόνες ενάντια σε ολόκληρο τον κόσμο και τον εαυτό τους. Πόσο πίσω πρέπει να αφήσει κανείς το επώδυνο παρελθόν του και πόσο καλά χρειάζεται να κρυφτεί, για να ξεφύγει από τους δαίμονες -φανταστικούς ή πραγματικούς- που τον καταδιώκουν; Λιγότερα
