Σου είπα χθες βράδυ ότι μπορεί κάποια μέρα να φύγω, και εσύ με ρώτησες "Πού θα πας;", κι εγώ είπα "Να μείνω με τον καλό μας Θεό", και εσύ με ρώτησες "Γιατί;", και εγώ είπα, "Γιατί είμαι γέρος", και εσύ είπες, "Δεν νομίζω ότι είσαι γέρος". Και μου έπιασες το χέρι και είπες, "Δεν είσαι και τόσο γέρος", λες κι έτσι λυνόταν το ζήτημα. Σου είπα, "Εσύ μπορείς να έχεις μια ζωή πολύ διαφορετική από τη δική μου, και διαφορετική από τη ζωή που είχες μαζί μου, και κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο - υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζήσεις μια καλή ζωή". Και εσύ είπες, "Αυτό μού το είπε κι η μαμά". Και μετά είπες, "Μη γελάς!", επειδή νόμιζες ότι γελούσα μαζί σου. Σήκωσες το χέρι σου και ακούμπησες... Περισσότερα
Σου είπα χθες βράδυ ότι μπορεί κάποια μέρα να φύγω, και εσύ με ρώτησες "Πού θα πας;", κι εγώ είπα "Να μείνω με τον καλό μας Θεό", και εσύ με ρώτησες "Γιατί;", και εγώ είπα, "Γιατί είμαι γέρος", και εσύ είπες, "Δεν νομίζω ότι είσαι γέρος". Και μου έπιασες το χέρι και είπες, "Δεν είσαι και τόσο γέρος", λες κι έτσι λυνόταν το ζήτημα. Σου είπα, "Εσύ μπορείς να έχεις μια ζωή πολύ διαφορετική από τη δική μου, και διαφορετική από τη ζωή που είχες μαζί μου, και κάτι τέτοιο θα ήταν υπέροχο - υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ζήσεις μια καλή ζωή". Και εσύ είπες, "Αυτό μού το είπε κι η μαμά". Και μετά είπες, "Μη γελάς!", επειδή νόμιζες ότι γελούσα μαζί σου. Σήκωσες το χέρι σου και ακούμπησες τα δάχτυλά σου στα χείλη μου και μου έριξες αυτό το βλέμμα που δεν έχω δει σε κανένα άλλο πρόσωπο, εκτός από το πρόσωπο της μητέρας σου. Είναι ένα ύφος οργισμένης περηφάνιας, πολύ παθιασμένο και αυστηρό. Πάντα εκπλήσσομαι λίγο που τα φρύδια μου δεν έχουν καψαλιστεί μετά από ένα τέτοιο βλέμμα. Θα μου λείψει... Ένα βαθιά ανθρώπινο μυθιστόρημα για το κύλισμα του χρόνου, την ομορφιά της απλότητας και το μεγαλείο της ψυχής! Ένας γοητευτικός ύμνος για τον πλούτο και τα μυστικά βάθη της καθημερινότητας... Το "Γκίλιαντ" είναι γραμμένο ως μια επιστολή ενός εβδομηνταεξάχρονου πάστορα μιας μικρής πόλης της Αϊόβα προς τον μικρούλη γιο του, ώστε να το διαβάσει αυτός όταν θα έχει μεγαλώσει. Ο Τζον Έιμς, ο ήρωας του βιβλίου, έχει προβλήματα με την καρδιά του και ξέρει ότι δεν του έχει απομείνει πολύς χρόνος ζωής, γι' αυτό θέλει να κληροδοτήσει στο γιο του τόσο την ιστορία της οικογένειάς του, όσο και κάποιες περαιτέρω νουθεσίες. Η επιστολή αυτή γίνεται επίσης για τον συγγραφέα της η αφορμή να αναστοχαστεί την παρελθούσα ζωή του και την περιπεπλεγμένη σχέση του με τον Τζακ, τον βαφτισιμιό του και γιο του καλύτερού του φίλου, ενός άλλου πάστορα της πόλης, ονόματι Μπάουτον. Ο Έιμς παλεύει συνεχώς με ζητήματα αμφισβήτησης και πίστης, ανθρώπινης παραβατικότητας και συγχώρεσης, βασάνων και χάριτος. Στρέφεται διαρκώς σε στοχαστές του παρελθόντος, προκειμένου να βρει το νόημα της ζωής... Η Μέριλιν Ρόμπινσον, βραβεύθηκε για το "Γκίλιαντ" με το βραβείο Πούλιτζερ, το Εθνικό βραβείο του Κύκλου των Κριτικών (ΗΠΑ) και το βραβείο Αmbassador Book. Λιγότερα
