Τα κείμενα αυτά καλύπτουν την περίοδο από το 1946, από την αρχή δηλαδή της κριτικής γραφής και πράξης του Νάνου Βαλαωρίτη, που ξεδιπλώθηκε σε τρεις γλώσσες, μέχρι και τις αρχές του 21ου αιώνα. Αποτελούν την εξέλιξη αυτής της γραφής σε διάφορες περιόδους και συχνά συνοδεύουν αντίστοιχα κινήματα σε άλλες χώρες, ωστόσο εφαρμοσμένα σε ελληνικά πρότυπα.Το πρώτο μέρος αφορά θεωρητικά κείμενα, ενώ το δεύτερο προσωπικές κριτικές. Τα δύο αυτά μέρη συναποτελούν τις φάσεις που πέρασαν τόσο η ποίηση όσο και τα πεζά του? από τον μοντερνισμό στον υπερρεαλισμό και στους Μπιτ, ως τον γλωσσοκεντρισμό και, τέλος, στην απεξάρτηση από όλα τα κινήματα και τις τάσεις, για να... Περισσότερα
Τα κείμενα αυτά καλύπτουν την περίοδο από το 1946, από την αρχή δηλαδή της κριτικής γραφής και πράξης του Νάνου Βαλαωρίτη, που ξεδιπλώθηκε σε τρεις γλώσσες, μέχρι και τις αρχές του 21ου αιώνα. Αποτελούν την εξέλιξη αυτής της γραφής σε διάφορες περιόδους και συχνά συνοδεύουν αντίστοιχα κινήματα σε άλλες χώρες, ωστόσο εφαρμοσμένα σε ελληνικά πρότυπα.Το πρώτο μέρος αφορά θεωρητικά κείμενα, ενώ το δεύτερο προσωπικές κριτικές. Τα δύο αυτά μέρη συναποτελούν τις φάσεις που πέρασαν τόσο η ποίηση όσο και τα πεζά του? από τον μοντερνισμό στον υπερρεαλισμό και στους Μπιτ, ως τον γλωσσοκεντρισμό και, τέλος, στην απεξάρτηση από όλα τα κινήματα και τις τάσεις, για να φτάσει στη σημερινή του ιδιαίτερη γραφή, όπου συνδυάζει τη μορφή με την καθημερινή γλώσσα, και τα γεγονότα με τις αντιδράσεις πλέον του ίδιου του ποιήματος που καθοδηγεί το χέρι του, όπως ακριβώς γίνεται και στα σχέδιά του. Οι διάφορες θεωρίες περί ενδοκειμενικότητας, του άγχους της επίδρασης του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος, η δομική ανάλυση των κειμένων αλλά και η ανάδυση της κειμενικής γραφής (του πεζού λόγου με ρυθμούς της ποίησης), όλα συναπαρτίζουν τη ροή της σκέψης του εικοστού αιώνα που κληρονομεί ο εικοστός πρώτος, συχνά φύρδην μίγδην, χωρίς ταξινόμηση. Τα άρθρα που περιέχει αυτός ο τρίτος τόμος της σειράς «Για μια θεωρία της Γραφής» ελπίζει ο συγγραφέας ότι θα διασαφηνίσουν ορισμένα σημεία, αποκαθιστώντας παράλληλα και τις μεταξύ τους συνδέσεις. Λιγότερα
