Α'Το πρώτο κλειδί κάτω από την πέτραμε φύλακα ένα σκουλήκι και μια αμυδρή αγωνία πριν το βρεις.Μπαίνουμε στην αρχαία αυλή με την ολόφρεσκη αναρχία τηςτο πλέγμα της κληματαριάς τώρα γυμνό τη σκεπάζει.Σωρός τα φύλλα, πορτοκαλιά, κίτρινα και καφετιά,προχωρημένος μαρασμός, σχεδόν πορεία στη σήψηκαλύπτουν κάθε σπιθαμή του τσιμέντου.Μια απρόσμενη οσμή λουλουδιώνθα είναι η μουσμουλιά που ανθίζει το χειμώνα.Το βουνό κατάλευκο και κοντινό, παραστάτης, παρουσία,βάρος, ασφάλεια και φόβος λάμπει στο φως, λάμπει και στο σκοτάδι.«Σαν πυγολαμπίδα», θα φωνάξουν δυο παιδιάπερνώντας πάνω σε ποδήλατα τη νύχτα.Ανοίγουμε τις πόρτες με τα διαδοχικά... Περισσότερα
Α'Το πρώτο κλειδί κάτω από την πέτραμε φύλακα ένα σκουλήκι και μια αμυδρή αγωνία πριν το βρεις.Μπαίνουμε στην αρχαία αυλή με την ολόφρεσκη αναρχία τηςτο πλέγμα της κληματαριάς τώρα γυμνό τη σκεπάζει.Σωρός τα φύλλα, πορτοκαλιά, κίτρινα και καφετιά,προχωρημένος μαρασμός, σχεδόν πορεία στη σήψηκαλύπτουν κάθε σπιθαμή του τσιμέντου.Μια απρόσμενη οσμή λουλουδιώνθα είναι η μουσμουλιά που ανθίζει το χειμώνα.Το βουνό κατάλευκο και κοντινό, παραστάτης, παρουσία,βάρος, ασφάλεια και φόβος λάμπει στο φως, λάμπει και στο σκοτάδι.«Σαν πυγολαμπίδα», θα φωνάξουν δυο παιδιάπερνώντας πάνω σε ποδήλατα τη νύχτα.Ανοίγουμε τις πόρτες με τα διαδοχικά κλειδιά,σπρώχνοντας με όλο μας το σώμαχέρια, ράχες και γοφοί,πάνω τους τρίβονται και χτυπιούνταιτο σπίτι τρίζει και ανοίγει απρόθυμασκοτεινό και σκονισμένο.Και μετά απ' όλο αυτόν τον σαματάκάτι που διστάζει, μια παύση μέσα στα δωμάτια.Οι όγκοι των άδειων κρεβατιώνοι ανάσες μας παγωμένες να χορεύουν δίπλα στα κεφάλια μας.Πρέπει τώρα να παραμερίσουμε τα φύλλα,να σκουπίσουμε το χώμαμαζί με μια ντουζίνα νεκρά σκαθάριαμαύρα και άθικτα σαν πετραδάκια. [...] Λιγότερα