Τη λέγαν ΜίλλυΚαι ζούσε μέσα σε ένα αεροπλάνοΠολλά χρόνιαΜισή φλαμίνγκο μισή άνθρωποςΡοζ από την κορφή ως τα νύχιαΤραγούδια δεν ήξερε άλλαΕκτός από τον αέραΠότε από εδώ πότε από εκείΚανέναν λένε δεν αγάπησεΕκτός από τα σύννεφαΚοιτούσε τον κόσμο από ψηλάΤι έκστασηΝα νιώθεις τα χιλιόμετραΠοτέ της δεν φοβήθηκεΤον ουρανόΚι όλο ήταν πάνω στις σκεπέςΤις λίγες μέρες που στον κόσμο κατοικούσεΜικρές σταγόνες ξεχείλιζαν τις τσέπες τηςΚαι έσταζαν πάνω στα όνειρά μαςΟι φτέρνες της χάιδευαν τα μαλλιά μαςΤη λέγαν Μίλλυκαι ίσως δεν την είδαμε ποτέΚι ας περπατούσε πάνω απ' τα κεφάλια μας. Είμαι μελόΡομαντική και ηλίθιαΚάθομαι εδώΓιατί δεν έχω τι να... Περισσότερα
Τη λέγαν ΜίλλυΚαι ζούσε μέσα σε ένα αεροπλάνοΠολλά χρόνιαΜισή φλαμίνγκο μισή άνθρωποςΡοζ από την κορφή ως τα νύχιαΤραγούδια δεν ήξερε άλλαΕκτός από τον αέραΠότε από εδώ πότε από εκείΚανέναν λένε δεν αγάπησεΕκτός από τα σύννεφαΚοιτούσε τον κόσμο από ψηλάΤι έκστασηΝα νιώθεις τα χιλιόμετραΠοτέ της δεν φοβήθηκεΤον ουρανόΚι όλο ήταν πάνω στις σκεπέςΤις λίγες μέρες που στον κόσμο κατοικούσεΜικρές σταγόνες ξεχείλιζαν τις τσέπες τηςΚαι έσταζαν πάνω στα όνειρά μαςΟι φτέρνες της χάιδευαν τα μαλλιά μαςΤη λέγαν Μίλλυκαι ίσως δεν την είδαμε ποτέΚι ας περπατούσε πάνω απ' τα κεφάλια μας. Είμαι μελόΡομαντική και ηλίθιαΚάθομαι εδώΓιατί δεν έχω τι να κάνωΣέβομαι τη φτώχειαΤην αμορφωσιάΚαι τους λεβέντεςΌταν δεν έχω κάτι να πιωΑνοίγω τη βρύση και ξεχνιέμαιΜε λένε εύκοληΓιατί το βράδυ φοβάμαι να κοιμάμαι μόνηΚαι τα πρωινά μού τρώει ο ήλιος τη γλώσσαΈνα καναρίνι απέναντιΕίναι μόνοΣτο κίτρινο κλουβί τουΤο ζηλεύωΗ κυρία από το κάτω διαμέρισμα δεν θα 'ρθει ποτέ να με μαλώσειΑκούω πόρτες και τινάζομαιΤο τηλέφωνό μου έχει να χτυπήσει δέκα αιώνεςΆναψα το καλοριφέρΈτσι νομίζω πως οι τοίχοι μιλούν τα βράδιαΟ υπολογιστής είναι μια μαλακία ανακάλυψηΕίναι για να βλέπω πώς ζούνε οι άλλοι και να μαθαίνωΤο καλοκαίρι δεν θα πάω διακοπέςΚαι σε όλες τις αργίες θα γλεντάω ουρλιάζονταςΟ χειμώνας είναι για τους νεκρούςη άνοιξη για τους περαστικούςΤο Πάσχα εύχομαι να αναστηθώ. Λιγότερα
