Αγαπητέ φίλε αναγνώστη,
Μακάρι η παραπλάνηση να ήταν μόνο για διασκέδαση.
Ο αιώνας που διαβαίνουμε θα μπορούσε επαξίως να διεκδικήσει τον τίτλο, ’’ο Αιώνας του εγωισμού, της μοναξιάς και της παραπλάνησης’’. Δημοκρατία χωρίς ανθρώπους, δημοκρατία χωρίς πολίτες, δημοκρατία μόνο με αντιπροσώπους. Όμως, η κότα έκανε τα αυγό ή το αυγό τη κότα.
Ο εγωισμός γεννάει την μοναξιά ή η μοναξιά τον εγωισμό;
Το Χρηματιστήριο των χαμένων αξιών γεννά και τον εγωισμό και την μοναξιά. Η παραπλάνηση των μιντιακών και πολιτικών ταχυδακτυλουργών. Και δεν είναι για διασκέδαση.
Ο καιρός που πέρασε, πέρασε στα αλήθεια; Μνημόνια, οικονομική ασφυξία, πανδημία , εγκλεισμός,... Περισσότερα
Αγαπητέ φίλε αναγνώστη,
Μακάρι η παραπλάνηση να ήταν μόνο για διασκέδαση.
Ο αιώνας που διαβαίνουμε θα μπορούσε επαξίως να διεκδικήσει τον τίτλο, ’’ο Αιώνας του εγωισμού, της μοναξιάς και της παραπλάνησης’’. Δημοκρατία χωρίς ανθρώπους, δημοκρατία χωρίς πολίτες, δημοκρατία μόνο με αντιπροσώπους. Όμως, η κότα έκανε τα αυγό ή το αυγό τη κότα.
Ο εγωισμός γεννάει την μοναξιά ή η μοναξιά τον εγωισμό;
Το Χρηματιστήριο των χαμένων αξιών γεννά και τον εγωισμό και την μοναξιά. Η παραπλάνηση των μιντιακών και πολιτικών ταχυδακτυλουργών. Και δεν είναι για διασκέδαση.
Ο καιρός που πέρασε, πέρασε στα αλήθεια; Μνημόνια, οικονομική ασφυξία, πανδημία , εγκλεισμός, άνθρωποι που έχαναν την ζωή τους, άνθρωποι που έχαναν τους ανθρώπους τους, επιβολές, καταστροφές, φωτιές, ‘ατυχήματα’, ειδήσεις του τρόμου, ένας πλανήτης που καταστρέφεται.
Μια ανθρωπότητα που κερδίζει λεφτά, ακόμη και από το ενδεχόμενο της εξαφάνισης της. Εμβόλια πωλούνται στα χρηματιστήρια. Το χρήμα ανυψούται σε υπέρτατη ηθική αξία. Πόλεμος παντού.
Οι χαμένες αξίες: ευγένεια, τρυφερότητα, συμπόνια, ομορφιά, σεβασμός, ηθική, έλεος, εντιμότητα, χαρά, ανθρωπιά περιμένουν υπομονετικά να κατοικήσουν ξανά σε κάποιους ανθρώπους ή να κατοικηθούν απ' αυτούς.
Το κείμενο της παράστασης μεγάλωσε σε αυτό το περιβάλλον, με αυτά τα συναισθήματα. Από τη μια ζόφο και σκοτάδι, από την άλλη μια φωτεινή ελπίδα.
Επιθυμία μας ήταν ένα κείμενο και μία παράσταση που αγαπάει τους ανθρώπους. Όλους τους ανθρώπους. Ακόμη και τους ανθρώπους , που δεν αγαπούν τους ανθρώπους.
Το κείμενο είναι ελλειπτικό, αποσπασματικό. Θραύσματα και κομμάτια λόγου περίεργων χαρακτήρων που όλοι μαζί θέλουν να πουν: Ελπίζουμε! Ελπίζουμε και προσπαθούμε.
Ελάτε να σας κεράσουμε ένα ποτηράκι βάλσαμο. Ελάτε να σας κεράσουμε ένα ελιξίριο χαράς, αντίδοτο στο σκοτάδι!
Μόνο ο ποιητής θα μας σώσει, γιατί ο ποιητής είναι ανιδιοτελής.
Πορ τόδος λος κομπανιέρος ρομάντικος… αρίμπα!
Γεράσιμος Γεννατάς
Κείμενο – Σκηνοθεσία Λιγότερα
