"Εν Σκύρω τη φιλτάτη" τιτλοφορείται η ανθολογία των ιδιότυπων κειμένων του Ιωάννη Βογιατζή, (που γράφτηκαν κατά τη χρονική περίοδο 2001-2008 στη Σκύρο και τα οποία κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα)- και τα αποκαλώ ιδιότυπα, γιατί δεν κατατάσσονται εύκολα σε κανένα από τα γνωστά είδη πεζογραφίας. Αυτό οφείλεται τόσο στον τρόπο γραφής, τα εκφραστικά μέσα του συγγραφέα που είναι απόλυτα ποιητικά όσο και στην ουσία του θέματος που κάθε φορά πραγματεύεται, στην προσέγγισή του που γίνεται με τρόπο βαθύτατα στοχαστικό, φιλοσοφικό και μεταφυσικό. Είναι κείμενα αποκαλυπτικά για τη σχέση του συγγραφέα τους με το νησί, σχέση όχι απλώς αγάπης ή... Περισσότερα
"Εν Σκύρω τη φιλτάτη" τιτλοφορείται η ανθολογία των ιδιότυπων κειμένων του Ιωάννη Βογιατζή, (που γράφτηκαν κατά τη χρονική περίοδο 2001-2008 στη Σκύρο και τα οποία κατά καιρούς έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα)- και τα αποκαλώ ιδιότυπα, γιατί δεν κατατάσσονται εύκολα σε κανένα από τα γνωστά είδη πεζογραφίας. Αυτό οφείλεται τόσο στον τρόπο γραφής, τα εκφραστικά μέσα του συγγραφέα που είναι απόλυτα ποιητικά όσο και στην ουσία του θέματος που κάθε φορά πραγματεύεται, στην προσέγγισή του που γίνεται με τρόπο βαθύτατα στοχαστικό, φιλοσοφικό και μεταφυσικό. Είναι κείμενα αποκαλυπτικά για τη σχέση του συγγραφέα τους με το νησί, σχέση όχι απλώς αγάπης ή θαυμασμού, αλλά σχέση πολύ ουσιαστική και καταλυτική για τον αυτοπροσδιορισμό του στα πρώτα βήματα της ποιητικής του δημιουργίας, στη φάση δηλαδή της διαμόρφωσης του ποιητικού του σύμπαντος. Οι δεσμοί του με τον τόπο δεν είναι δεσμοί αίματος, είναι δεσμοί ψυχής και πνεύματος, δεσμοί αισθημάτων και οραμάτων. Ο ποιητής συνομιλεί με τον τόπο, ερμηνεύει την ουσία του, ανασταίνει συναισθήματα και ανθρώπους ξεχασμένους, γίνεται ο ίδιος ήρωας και αντιήρωας, μύστης και θεός αθάνατος για να διασώσει εκείνη τη λεπτομέρεια που θα κάνει τους ανθρώπους κοινωνούς στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της δικής του ουτοπίας. [...] (από το εισαγωγικό σημείωμα της Αναστασίας Παπαχαραλάμπους) Λιγότερα
