Η πρόληψη, η νοσοκομειακή και η μετανοσοκομειακή αντιμετώπιση, αποτελούν τις 3 στρατηγικές (φάσεις) καταπολέμησης του εμφράγματος του μυοκαρδίου και των συνεπειών του. Η μετανοσοκομειακή, μετά την οξεία φάση (ή μετά την τυχαία διαπίστωση του εμφράγματος), αποτελεί τη δυσχερέστερη. Αφορά σε όλους τους ασθενείς, διενεργείται από ομάδα, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, και είναι συνεχής ("δια βίου νοσηλεία"). Αρχές της είναι η εκτίμηση των δεδομένων, η ταυτόχρονη αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων, η τακτική συνεργασία θεράποντα ιατρού-νοσηλευτικού ιδρύματος, η εκπαίδευση και η παρακολούθηση του ασθενή. Με την εφαρμογή τους ελαττώθηκαν σημαντικώς, η... Περισσότερα
Η πρόληψη, η νοσοκομειακή και η μετανοσοκομειακή αντιμετώπιση, αποτελούν τις 3 στρατηγικές (φάσεις) καταπολέμησης του εμφράγματος του μυοκαρδίου και των συνεπειών του. Η μετανοσοκομειακή, μετά την οξεία φάση (ή μετά την τυχαία διαπίστωση του εμφράγματος), αποτελεί τη δυσχερέστερη. Αφορά σε όλους τους ασθενείς, διενεργείται από ομάδα, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα, και είναι συνεχής ("δια βίου νοσηλεία"). Αρχές της είναι η εκτίμηση των δεδομένων, η ταυτόχρονη αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων, η τακτική συνεργασία θεράποντα ιατρού-νοσηλευτικού ιδρύματος, η εκπαίδευση και η παρακολούθηση του ασθενή. Με την εφαρμογή τους ελαττώθηκαν σημαντικώς, η νοσηρότητα, η νοσοκομειακή νοσηλεία, οι αναπηρίες και η θνητότητα, βελτιώθηκε η ποιότητα της ζωής και αυξήθηκε το προσδόκιμο επιβίωσης των ασθενών. Παραδεκτά διεθνώς θεωρούνται τα ακόλουθα. Η στεφανιαία νόσος αποτελεί την 1η αιτία νοσηρότητας, αναπηρίας και θνησιμότητας (30% περίπου της ολικής) στους πληθυσμούς του Δυτικού Κόσμου. Ο πληθυσμός των πασχόντων από στεφανιαία νόσο και έμφραγμα του μυοκαρδίου έχει την μεγαλύτερη συχνότητα μεταξύ όλων των ασθενών (περίπου 85%), αφορά συνήθως σε άνδρες της παραγωγικής ηλικίας, παρουσιάζει τα περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα και οι συνέπειες τους απασχολούν εντατικά και μακροχρόνια, ιατρούς πολλών ειδικοτήτων, άλλους επιστήμονες, και τις Υγειονομικές και Οικονομικές Υπηρεσίες των Κρατών. Για τους λόγους αυτούς θεωρήθηκε σκόπιμη η συγγραφή του παρόντος, με την προσδοκία ότι η ανάπτυξη σε "ενιαίο σώμα" όλης της μετανοσοκομειακής στρατηγικής, θα αποτελέσει ένα μικρό βοήθημα στην καθημερινή πράξη των ιατρών. Τα θέματα που αναπτύσσονται είναι τα συνήθη και σοβαρά, και η ανάπτυξη τους γίνεται περιληπτικά· παρουσιάζονται οι επικρατέστερες απόψεις και γίνεται τυποποίηση της ανάπτυξης των θεμάτων και ιεράρχηση των ενεργειών, προς επίλυση των προβλημάτων. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην πρακτική εφαρμογή των βιβλιογραφικών και εμπειρικών δεδομένων και στην ενημέρωση των ασθενών με οδηγίες, που συνθέτουν το "μικρό βιβλίο της στεφανιαίας φροντίδας" (εγκόλπιο του ασθενή). Το εγκόλπιο είναι απαραίτητο για την ενημέρωση, εκπαίδευση και παρακολούθηση, που αποτελούν κύριες προϋποθέσεις της επιτυχούς θεραπείας, πρόληψης, αποκατάστασης και αντιμετώπισης των ειδικών καταστάσεων του ασθενή. (από την εισαγωγή του βιβλίου) Λιγότερα
