Οι αμοιβαία μετασχηματιστικές σχέσεις οικονομίας-χώρου βρίσκονταν πάντα στο επίκεντρο των κρίσιμων καμπών στην ιστορία και γεωγραφία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι προσεγγίσεις όμως των σχέσεων αυτών διέφεραν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί ένα σημαντικό απόθεμα εννοιολογικών και αναλυτικών εργαλείων, μεθόδων και ερμηνειών, παλιότερων αλλά και νεότερων. Μια τέτοια κρίσιμη καμπή παρατηρείται στη δεκαετία του 1970 και σηματοδοτεί μια ευρείας κλίμακας κοινωνικοοικονομική και γεωγραφική αναδιάρθρωση του σύγχρονου καπιταλισμού. Η ανάπτυξη της κριτικής Οικονομικής Γεωγραφίας, που απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού,... Περισσότερα
Οι αμοιβαία μετασχηματιστικές σχέσεις οικονομίας-χώρου βρίσκονταν πάντα στο επίκεντρο των κρίσιμων καμπών στην ιστορία και γεωγραφία της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι προσεγγίσεις όμως των σχέσεων αυτών διέφεραν μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να έχει διαμορφωθεί ένα σημαντικό απόθεμα εννοιολογικών και αναλυτικών εργαλείων, μεθόδων και ερμηνειών, παλιότερων αλλά και νεότερων. Μια τέτοια κρίσιμη καμπή παρατηρείται στη δεκαετία του 1970 και σηματοδοτεί μια ευρείας κλίμακας κοινωνικοοικονομική και γεωγραφική αναδιάρθρωση του σύγχρονου καπιταλισμού. Η ανάπτυξη της κριτικής Οικονομικής Γεωγραφίας, που απασχολεί το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού, μπορεί να γίνει κατανοητή ως η έκφραση, στο πεδίο των θεωριών του χώρου, αυτών των μεγάλης κλίμακας αναδιαρθρώσεων του σύγχρονου καπιταλισμού. Το παρόν βιβλίο έχει στόχο την κριτική συζήτηση βασικών προσεγγίσεων του γεωγραφικού χώρου και των αλληλεξαρτήσεών του με τη δυναμική της παραγωγικής αναδιάρθρωσης και άνισης ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλισμού. Περιλαμβάνει αφενός διαχρονικά ζητήματα ιδωμένα, όμως, μέσα από ένα νέο κριτικό πρίσμα και αφετέρου ζητήματα που συμβαίνει να βρίσκονται στην αιχμή πρόσφατων διεθνών προβληματισμών. Σε αυτό το πλαίσιο, η παρούσα εργασία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στις παλιότερες και τις νεότερες διαδρομές στις θεωρίες του οικονομικού χώρου, όχι μόνο για λόγους μιας πιο ολοκληρωμένης εξέτασής τους, αλλά και γιατί το καινούριο στο πεδίο της θεωρίας χτίζεται, πολλές φορές, πάνω στα θεμέλια του παλιού υλοποιώντας μια διαδικασία κίνησης ιδεών που ο Schumpeter, παραλληλίζοντάς τη με την οικονομία, θα αποκαλούσε "δημιουργική καταστροφή". Λιγότερα
