Ο πρώτος τόμος της σειράς «Δυτικά της Πίνδου. Γραφές για λογοτέχνες» αφιερώνεται στο έργο του Χριστόφορου Μηλιώνη. Πρόκειται για έναν διηγηματογράφο του οποίου το έργο έχει βαθύρριζες σχέσεις με τον τόπο και την ιστορία. Το βίωμά του, που αποτελεί τη δεξαμενή της μυθοπλασίας του, λειτουργεί ως αφετηρία για ανάδειξη πτυχών της σχέσης του ατόμου με όσα τον ορίζουν. Ο Ηπειρώτης συγγραφέας αντιπροσωπεύει τη δημιουργική σχέση με τον τόπο, τη μνήμη και την πολιτισμική κληρονομιά. Πρόκειται για μια σχέση που μετασχηματίζεται σε αναζήτηση νέων εκφραστικών μέσων. Ο τόμος εισφέρει νέες οπτικές και φιλοδοξεί να ανατροφοδοτήσει τη συζήτηση για το έργο του... Περισσότερα
Ο πρώτος τόμος της σειράς «Δυτικά της Πίνδου. Γραφές για λογοτέχνες» αφιερώνεται στο έργο του Χριστόφορου Μηλιώνη. Πρόκειται για έναν διηγηματογράφο του οποίου το έργο έχει βαθύρριζες σχέσεις με τον τόπο και την ιστορία. Το βίωμά του, που αποτελεί τη δεξαμενή της μυθοπλασίας του, λειτουργεί ως αφετηρία για ανάδειξη πτυχών της σχέσης του ατόμου με όσα τον ορίζουν. Ο Ηπειρώτης συγγραφέας αντιπροσωπεύει τη δημιουργική σχέση με τον τόπο, τη μνήμη και την πολιτισμική κληρονομιά. Πρόκειται για μια σχέση που μετασχηματίζεται σε αναζήτηση νέων εκφραστικών μέσων. Ο τόμος εισφέρει νέες οπτικές και φιλοδοξεί να ανατροφοδοτήσει τη συζήτηση για το έργο του Μηλιώνη. Συμμετέχουν δεκαεπτά συγγραφείς με δεκαοκτώ κείμενα. Συνδυάζεται η ωριμότητα και η μακρόχρονη και συνεχής παρουσία στην κριτική και τη μελέτη λογοτεχνικών κειμένων με νέους ερευνητές/τριες, που ήδη έχουν αφήσει το δικό τους αποτύπωμα ή διεκδικούν τη διατύπωση του δικού τους κριτικού λόγου με αξιομνημόνευτη αποτελεσματικότητα. Ο αφιερωματικός τόμος οργανώνεται γύρω από τρεις άξονες, οι οποίοι ασφαλώς έχουν εσωτερική επικοινωνία. Ο ένας είναι ο ρυθμός ως ψυχική διάθεση αλλά και ως αφηγηματική συνθήκη, όπως ορίζεται από το εξωτερικό περιβάλλον. Ένας δεύτερος άξονας είναι ο τόπος και η επιστροφή σ’ αυτόν, ενσώματη ή μνημονική, που συχνά γίνεται ταξιδιωτική λογοτεχνία στο εσωτερικό ή το εξωτερικό ως τουρισμός. Ο τρίτος άξονας οργανώνεται πέριξ της κοινωνικής διάστασης (ανθρωπολογία της βίας, ετερότητα, κ.λπ). Λιγότερα
