Ένα βιβλίο με καθηλωτική ατμόσφαιρα, που βουτά βαθιά στις άδυτες επιθυμίες και τα απαγορευμένα πάθη... Το "Βασίλειο της αθωότητας" είναι η ιστορία ενός αγοριού και μιας γυναίκας: του δεκαεξάχρονου Ζακ, που ξεριζώθηκε από τον τόπο του και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η μητέρα του είχε έναν παράνομο δεσμό, και της Τζούντι, μιας νηπιαγωγού που βλέπει την οικογένειά της να διαλύεται μπροστά στα μάτια της. Αναγκασμένοι να συνεργαστούν για ένα παζάρι του σχολείου, και με κοινό στοιχείο τη μοναξιά τους, ξεκινάνε μια ερωτική σχέση που στην αρχή τους διεγείρει και μετά τους διαφθείρει. Η Τζούντι βλέπει στον Ζακ στοιχεία ενός νεαρού που είχε... Περισσότερα
Ένα βιβλίο με καθηλωτική ατμόσφαιρα, που βουτά βαθιά στις άδυτες επιθυμίες και τα απαγορευμένα πάθη... Το "Βασίλειο της αθωότητας" είναι η ιστορία ενός αγοριού και μιας γυναίκας: του δεκαεξάχρονου Ζακ, που ξεριζώθηκε από τον τόπο του και προσπαθεί να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι η μητέρα του είχε έναν παράνομο δεσμό, και της Τζούντι, μιας νηπιαγωγού που βλέπει την οικογένειά της να διαλύεται μπροστά στα μάτια της. Αναγκασμένοι να συνεργαστούν για ένα παζάρι του σχολείου, και με κοινό στοιχείο τη μοναξιά τους, ξεκινάνε μια ερωτική σχέση που στην αρχή τους διεγείρει και μετά τους διαφθείρει. Η Τζούντι βλέπει στον Ζακ στοιχεία ενός νεαρού που είχε αγαπήσει ως παιδί. Αυτό που δεν συνειδητοποιεί ο Ζακ είναι πως η σχέση τους είναι -για την Τζούντι- απλώς το τελευταίο επεισόδιο μιας ολόκληρης ζωής γεμάτης από τρομαχτικά μυστικά. ""Μου αρέσουν τα βουνά" είπε ο Ζακ. "Είναι παράξενο να ζεις σε μέρος που δεν έχει. Όταν κοιτάς έξω, είναι σαν να μην έχεις πού ν' ακουμπήσεις το βλέμμα σου. Δεν έχεις άγκυρα. Υπάρχει απλώς το κενό." Είχε δίκιο. Ίσως αυτό εξηγούσε γιατί ένιωθα αυτό που ένιωθα. Τελευταία με βασάνιζε η αίσθηση πως κάτι σκοτεινό εκκολαπτόταν και επρόκειτο να έρθει και πως, όπως είχε πει κάποτε η μαία μου, δεν υπήρχε τρόπος να το παρακάμψεις παρά μόνο να το διασχίσεις. Αλλά ίσως το πράγμα να ήταν πιο απλό. Ίσως χρειαζόσουν απλώς να βρεις κάπου βολικά ν' ακουμπήσεις το βλέμμα σου και, μαζί με αυτό, και τις σκέψεις σου. Του χαμογέλασα και, ντροπαλά, με τα χείλια σφιχτά, μου χαμογέλασε κι αυτός." Λιγότερα
