Ξεκινώντας από τα προσωπικά μου βιώματα και έχοντας την πεποίθηση ότι είναι κοινά με τα βιώματα όλων των μανάδων, έγραψα τούτο το έργο και το αφιερώνω μ’ όλη μου την καρδιά σε κάθε μάνα και σε κάθε παιδί που γεννιέται...
Ανέσυρα, λοιπόν, στιγμές πλημμυρισμένες από τα συναισθήματα που κυριαρχούν στον ψυχικό κόσμο από τον ερχομό του παιδιού, από το μεγάλωμά του κατά τη νηπιακή και παιδική ηλικία, από τις ανησυχίες κατά την εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Στιγμές στις οποίες καταγράφονται η αγάπη με την οποία το περιβάλλει η μητέρα, η χαρά που παίρνει απ’ αυτή την προσφορά της, η λαχτάρα και τα όνειρά της, όπως και οι συμβουλές που του δίνει, καθώς αγωνιά... Περισσότερα
Ξεκινώντας από τα προσωπικά μου βιώματα και έχοντας την πεποίθηση ότι είναι κοινά με τα βιώματα όλων των μανάδων, έγραψα τούτο το έργο και το αφιερώνω μ’ όλη μου την καρδιά σε κάθε μάνα και σε κάθε παιδί που γεννιέται...
Ανέσυρα, λοιπόν, στιγμές πλημμυρισμένες από τα συναισθήματα που κυριαρχούν στον ψυχικό κόσμο από τον ερχομό του παιδιού, από το μεγάλωμά του κατά τη νηπιακή και παιδική ηλικία, από τις ανησυχίες κατά την εφηβεία και την ενηλικίωσή του. Στιγμές στις οποίες καταγράφονται η αγάπη με την οποία το περιβάλλει η μητέρα, η χαρά που παίρνει απ’ αυτή την προσφορά της, η λαχτάρα και τα όνειρά της, όπως και οι συμβουλές που του δίνει, καθώς αγωνιά για την επιβίωσή του στην κοινωνία, αλλά και ελπίζει στην καλή τύχη και στην ευτυχισμένη ζωή που σε μεγάλο μέρος είναι υπεύθυνη και εκείνη.
Για την έκφραση των συναισθημάτων μου χρησιμοποίησα ιδιωματικές λέξεις της γενέτειράς μου, της Κρήτης, φτιάχνοντας δίστιχα δεκαπεντασύλλαβα (μαντινάδες), πιστεύοντας ότι αυτός ήταν ο καλύτερος για μένα τρόπος απόδοσης, μιας και ήθελα να δείξω την αμεσότητα σ’ αυτήν την ιδανική σχέση. Μια σχέση που έχει τη μεγαλύτερη διάρκεια και δεν κόβεται με τον αποχωρισμό του παιδιού από τη μητρική αγκαλιά.
Γεωργία Παπαδαρατσάκη Λιγότερα
