Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται να παρουσιαστεί, κατά το δυνατόν σφαιρικά, η μεγάλη προβληματική των αποδεικτικών απαγορεύσεων στην ποινική δίκη, με έμφαση στα πορίσματα της ελληνικής και γερμανικής επιστήμης και νομολογίας, των αποφάσεων και γνωμοδοτήσεων της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, αλλά και με αναφορές στην αμερικανική νομολογία, τη νομολογία του ΕΔΔΑ και του ΔΕΚ (πλέον ΔΕΕ). Η ύλη της μελέτης διαρθρώνεται σε πέντε μέρη. Στο πρώτο μέρος αναλύεται η έννοια και η νομική φύση των αποδεικτικών απαγορεύσεων. Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται οι απαγορεύσεις απόκτησης... Περισσότερα
Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται να παρουσιαστεί, κατά το δυνατόν σφαιρικά, η μεγάλη προβληματική των αποδεικτικών απαγορεύσεων στην ποινική δίκη, με έμφαση στα πορίσματα της ελληνικής και γερμανικής επιστήμης και νομολογίας, των αποφάσεων και γνωμοδοτήσεων της Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, αλλά και με αναφορές στην αμερικανική νομολογία, τη νομολογία του ΕΔΔΑ και του ΔΕΚ (πλέον ΔΕΕ). Η ύλη της μελέτης διαρθρώνεται σε πέντε μέρη. Στο πρώτο μέρος αναλύεται η έννοια και η νομική φύση των αποδεικτικών απαγορεύσεων. Στο δεύτερο μέρος εξετάζονται οι απαγορεύσεις απόκτησης αποδείξεων. Στο τρίτο και μεγαλύτερο σε έκταση μέρος, που υποδιαιρείται σε τρεις ενότητες, παρατίθεται η προβληματική των απαγορεύσεων αξιοποίησης. Ειδικότερα, στην πρώτη ενότητα αναλύονται η δογματική θεμελίωση, ο σκοπός και η λειτουργία των απαγορεύσεων αξιοποίησης. Η δεύτερη ενότητα ασχολείται με τις ρητά προβλεπόμενες γενικές απαγορεύσεις αξιοποίησης (άρθρα 19 παρ. 3 Σ. και 177 παρ. 2 ΚΠΔ) και η τρίτη με τις ερμηνευτικά συναγόμενες απαγορεύσεις αξιοποίησης (εξαρτημένες και ανεξάρτητες). Στο τέταρτο μέρος αναπτύσσεται η προβληματική της έκτασης των αποδεικτικών απαγορεύσεων, δηλαδή το πρόβλημα των παράγωγων ή έμμεσα αποκτηθέντων αποδεικτικών μέσων και τέλος το πέμπτο μέρος πραγματεύεται τις δικονομικές συνέπειες από την παραβίαση των αποδεικτικών απαγορεύσεων. Παράλληλα με τη δογματική ανάλυση, η μελέτη επικεντρώνεται σε επίκαιρες προβληματικές, όπως το ζήτημα της αξιοποίησης παρανόμως κτηθέντων μαγνητοταινιών και άλλων υλικών φορέων αποτύπωσης λόγου και εικόνας, της χρήσης των καμερών και των μηχανισμών ηλεκτρονικής παρακολούθησης από το κράτος και από τους ιδιώτες, της κοινοποίησης των εξωτερικών στοιχείων της επικοινωνίας, της αξιοποίησης ιδιωτικών σημειώσεων και ημερολογίων, της χρήσης βασανιστηρίων και γενικά προσβολών της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας κατά την ανάκριση, της προστασίας των απλών και των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων στην ποινική δίκη, της λήψης εγγράφων με εισαγγελική παραγγελία, της υποχρεωτικής υποβολής του κατηγορουμένου σε ιατρικές εξετάσεις, της ανάλυσης DNA, της παραβίασης του τραπεζικού απορρήτου, της αξιοποίησης μαρτυρικών καταθέσεων αστυνομικών και προανακριτικών υπαλλήλων, της μαρτυροποίησης και αυτοενοχοποίησης του κατηγορουμένου, του δικονομικού σταδίου ανάγνωσης του ποινικού μητρώου, της νομιμότητας διενέργειας αστυνομικών και δικαστικών ερευνών, της αξιοποίησης των τυχαίων ευρημάτων και της απομάκρυνσης από τον αρχικό σκοπό των ανακριτικών πράξεων. Λιγότερα
