Των ΕπιθυμιώνΟΥΡΑΝΟΣΩ Ανθηδονία,για να τέρπονταιτα πυκινά σου βλέφαρα,στέκω επί πάντωνκαταστροφώνκαι αναγεννήσεωνκι απαρνούμαιτην αθανασία.ΑΝΘΗΔΟΝΙΑΜήποτε γυρίσειςδιψασμένοςφυλάττω αίμα στων άστρωντα φατνώματα.Προσδοκώ και εκτινάσσωδιαλλομένη,της αβύσσου τα κενάυποστρώματα.Ελθέ,παρακύπτωκαι προσφέρομαιστ’ Ουρανούτα πληρώματα.Είναι ο Χρόνος βουβόςκαι το φως μακρινό.Δίχως ήλιο δεν θωρώ,με των στίχων την αφήδιατρέχω υπώρειατης Ποιήσεως τα υπερώα.Ω κρυστάλλινοιτων πλανητών φαλλοί,ω των ανέμων στύση,απ’ των επιθυμιώντη σκόνη αναδύομαι.Λιώνω στού λόγουτα ρυάκια ορατή,από έρωτα και θάνατοθερίζομαι.ΑΓΓΕΛΟΣΔαίομαι, Ανθηδονία,υδαρές αιτίες... Περισσότερα
Των ΕπιθυμιώνΟΥΡΑΝΟΣΩ Ανθηδονία,για να τέρπονταιτα πυκινά σου βλέφαρα,στέκω επί πάντωνκαταστροφώνκαι αναγεννήσεωνκι απαρνούμαιτην αθανασία.ΑΝΘΗΔΟΝΙΑΜήποτε γυρίσειςδιψασμένοςφυλάττω αίμα στων άστρωντα φατνώματα.Προσδοκώ και εκτινάσσωδιαλλομένη,της αβύσσου τα κενάυποστρώματα.Ελθέ,παρακύπτωκαι προσφέρομαιστ’ Ουρανούτα πληρώματα.Είναι ο Χρόνος βουβόςκαι το φως μακρινό.Δίχως ήλιο δεν θωρώ,με των στίχων την αφήδιατρέχω υπώρειατης Ποιήσεως τα υπερώα.Ω κρυστάλλινοιτων πλανητών φαλλοί,ω των ανέμων στύση,απ’ των επιθυμιώντη σκόνη αναδύομαι.Λιώνω στού λόγουτα ρυάκια ορατή,από έρωτα και θάνατοθερίζομαι.ΑΓΓΕΛΟΣΔαίομαι, Ανθηδονία,υδαρές αιτίες με καίουν,επιθυμίες και μάγματα.Αναπτέρωσέ με,υπέρ πάντων ιερές μανίεςτης Ποιήσεως οι θωπείες.ΑΝΘΗΔΟΝΙΑΕίναι το σώμα από φως,η από σκοτάδι ο Ουρανός;Άδοτα ανάβω χέρια,στήμονες της φωνής,πυρπολώ μαυσωλεία σιγής.Με φυσάς και στέκω,με κρατάς και πέφτω,του απείρου αθρέωτον σφυγμόκι απ’ τα σπλάχναεκτραβώιμερόεσσα μοίρα.Άκουε,δίχως τη γλώσσα,ρίζα, δεν έχω ρίζα,παλμό, δεν έχω παλμό. Λιγότερα