Ξεκινώντας από την υπόθεση ότι τα ακροδεξιά κόμματα είναι ορθολογικοί δρώντες, αυτό το βιβλίο υποστηρίζει ότι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να ερμηνεύουν τα δομικά κίνητρα εξαρτάται από τη σχέση τους με τη δημοκρατία, τη στάση τους απέναντι στην πολιτεία της ΕΕ, το εκλογικό σώμα/κοινωνική βάση στην οποία στοχεύουν και τη συμπεριφορά τους προς τους ανταγωνιστές τους. Η ταξινόμηση αυτών των δεικτών οδηγεί στην αναγνώριση τριών μοντέλων ακροδεξιών κομμάτων: αντισυστημικών, αντιφιλελεύθερων και κανονικοποιημένων.Δεδομένου ότι η ΕΕ αποτελεί βασικό ζήτημα στην εργαλειοθήκη των ακροδεξιών κομμάτων, γίνεται βασική πολιτική στον κομματικό ανταγωνισμό.... Περισσότερα
Ξεκινώντας από την υπόθεση ότι τα ακροδεξιά κόμματα είναι ορθολογικοί δρώντες, αυτό το βιβλίο υποστηρίζει ότι ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να ερμηνεύουν τα δομικά κίνητρα εξαρτάται από τη σχέση τους με τη δημοκρατία, τη στάση τους απέναντι στην πολιτεία της ΕΕ, το εκλογικό σώμα/κοινωνική βάση στην οποία στοχεύουν και τη συμπεριφορά τους προς τους ανταγωνιστές τους. Η ταξινόμηση αυτών των δεικτών οδηγεί στην αναγνώριση τριών μοντέλων ακροδεξιών κομμάτων: αντισυστημικών, αντιφιλελεύθερων και κανονικοποιημένων.Δεδομένου ότι η ΕΕ αποτελεί βασικό ζήτημα στην εργαλειοθήκη των ακροδεξιών κομμάτων, γίνεται βασική πολιτική στον κομματικό ανταγωνισμό. Τα αντισυστημικά ακροδεξιά κόμματα συνηθίζουν να επιλέγουν μια απορριπτική θέση απέναντι στην ΕΕ, τα αντιφιλελεύθερα ακροδεξιά κόμματα είναι συνήθως ευρωσκεπτικιστικά υπό όρους και τα κανονικοποιημένα ακροδεξιά κόμματα συνηθίζουν να υιοθετούν μια συμβιβαστική θέση απέναντι στην ΕΕ. Το συγκεκριμένο θεματικό πλαίσιο στο οποίο μπορεί να δίνουν προτεραιότητα τα κόμματα για να θέσουν τον ευρωσκεπτικισμό τους εξαρτάται από το εγχώριο πολιτικό πλαίσιο και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να αντιλαμβάνονται την εθνική ταυτότητα. Τα ευρήματα αυτού του βιβλίου είναι σημαντικά εν όψει των πολιτικών και οικονομικών κρίσεων της Ευρώπης και της αυξανόμενης δημόσιας στήριξης των ευρωσκεπτικιστών ιδεών και ακροδεξιών κομμάτων. Λιγότερα
