Όταν ο Κρίτωνας μου πρότεινε να προλογίσω το καινούργιο του βιβλίο, το δέχτηκα ως μια εξαιρετικά τιμητική πρόκληση καθώς γνωρίζω τον ανατρεπτικά σαρκαστικό, ενίοτε οργίλο και πλήρη συμβολισμών, δημοσιευμένο και αδημοσίευτο γραπτό λόγο του φίλου μου. Θεώρησα λοιπόν ότι ο ρόλος μου θα ήταν να εισάγω τον αναγνώστη σε αυτό το αφοπλιστικά ειλικρινές αλλά απόλυτα ασύμβατο με την αστική νοοτροπία "Κριτώνιο" ύφος ώστε να μπορέσει ευκολότερα να αποκρυπτογραφήσει το κείμενο. Διαψεύστηκα! Βρέθηκα εδώ και ένα μήνα με τις σελίδες που ακολουθούν, και ένιωσα τόσο μαγεμένος, τόσο γεμάτος, αλλά και τόσο αμήχανα γυμνός μπροστά στον εαυτό μου, ώστε δεν μπορούσα να...
Περισσότερα
Όταν ο Κρίτωνας μου πρότεινε να προλογίσω το καινούργιο του βιβλίο, το δέχτηκα ως μια εξαιρετικά τιμητική πρόκληση καθώς γνωρίζω τον ανατρεπτικά σαρκαστικό, ενίοτε οργίλο και πλήρη συμβολισμών, δημοσιευμένο και αδημοσίευτο γραπτό λόγο του φίλου μου. Θεώρησα λοιπόν ότι ο ρόλος μου θα ήταν να εισάγω τον αναγνώστη σε αυτό το αφοπλιστικά ειλικρινές αλλά απόλυτα ασύμβατο με την αστική νοοτροπία "Κριτώνιο" ύφος ώστε να μπορέσει ευκολότερα να αποκρυπτογραφήσει το κείμενο. Διαψεύστηκα! Βρέθηκα εδώ και ένα μήνα με τις σελίδες που ακολουθούν, και ένιωσα τόσο μαγεμένος, τόσο γεμάτος, αλλά και τόσο αμήχανα γυμνός μπροστά στον εαυτό μου, ώστε δεν μπορούσα να γράψω ούτε μία λέξη! Πέρασα λοιπόν τη θάλασσα και γύρισα στο σπίτι των παιδικών μου χρόνων, στο χώρο όπου διαπλάστηκα και όπου ξεκίνησα να σκέφτομαι, να αμφισβητώ και να ονειρεύομαι, ελπίζοντας εδώ να μπορέσω να συνθέσω ένα προλογικό σημείωμα, επ' ουδενί αντάξιο του κειμένου που ακολουθεί, αλλά τουλάχιστον αξιοπρεπές. Τελικώς, αρνούμαι να το κάνω και προτίθεμαι να σπαταλήσω το χρόνο σας το χαρτί και το μελάνι εξηγώντας σας το γιατί. Αγαπητοί αναγνώστες το βιβλίο που κρατάτε ανήκει σε αυτή τη σπάνια κατηγορία όπου το κείμενο δεν έχει ανάγκη προλόγου. Επιπλέον, για εμένα, δεν είναι κείμενο. Αυτό που διάβασα πάλλεται, αναπνέει και κρατά όλη τη δύναμη του προφορικού λόγου. Άκουσα τις παύσεις, την ένταση, τα ημιτόνια, το χρώμα και το συναίσθημα της φωνής. Μπροστά στα μάτια μου είχα ένα χαρισματικό και έμπειρο ζωνταν-όν που κρατώντας τη φρέσκια νεανική του ματιά διεισδύει στις μνήμες του για να αιτιολογήσει το παρόν του και να προδικάσει το μέλλον του. Όπως συμβαίνει με τους χαρισματικούς ανθρώπους, αυτό το ον, αυτό το βιβλίο, σε άλλους θα αρέσει και άλλοι θα αρνηθούν το ότι τους αρέσει. Αυτό είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Δεν έχουμε όλοι τα ίδια βιώματα όμως, όλοι έχουμε αντίστοιχα, και όλοι, βιώνοντάς τα, πήραμε αποφάσεις, λίγο-πολύ διαφορετικές που μας οδήγησαν σε λίγο έως πολύ διαφορετικούς δρόμους, διαφορετικές απόψεις, διαφορετική κριτική ματιά. Όλοι επίσης, όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με έναν άμεσο, περιεκτικό λόγο που αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει σύμπτωση αλλά μόνο απόλυτα λογική αλληλουχία, όπως συμβαίνει εδώ, μοιραία νιώθουμε σαν να βρισκόμαστε μπροστά σε ένα καθρέφτη όπου διερευνούμε το είδωλο μας, αναλογιζόμαστε τις επιλογές και τις αποφάσεις που μας χάρισαν το σημερινό μας είδωλο και επιβεβαιωνόμαστε, ή αν έχουμε το κουράγιο, επαναπροσδιοριζόμαστε. Βασανίστηκα αρκετά για το αν θα έπρεπε ή όχι να δώσω κάποια στοιχεία αποκρυπτογράφησης των συμβολισμών καθώς το βιβλίο, από τον τίτλο μέχρι και τον επίλογο, βρίθει συμβολισμών και σιβυλλικών συνειρμών οι οποίοι άλλωστε είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα και του προφορικού λόγου του συγγραφέα. Πιστεύω ότι δεν έχω το δικαίωμα να υποδείξω σε κανέναν αυτό που μπορεί, θέλει, αρκείται, ή ακόμη και αρνείται να δει. Είναι προσωπική μας επιλογή το πόσο μακριά θα μας ταξιδέψουν οι λέξεις, όπως καθαρά ατομική μας επιλογή είναι ο βαθμός συνειδητότητας με τον οποίο θα εμβαθύνουμε στον προσωπικό μας καθρέφτη. (από τον πρόλογο του Αντώνη Ιωάννη Ροδοκανάκη Κρίνου, Επισκοπειό, 20-01-2011)
Λιγότερα
