Στο παρόν έργο, επιχειρείται καταρχάς η παρουσίαση της ιστορικής εξέλιξης των θεωρητικών προσεγγίσεων της τεχνολογικής αλλαγής και του κοινωνικο-οικονομικού μετασχηματισμού, που συντελείται στο πλαίσιο της εκβιομηχάνισης από τον 18ο αιώνα έως και σήμερα. Οι θεωρητικές υποθέσεις και τα γενικά συμπεράσματα, στο πλαίσιο της ιστορικής εξέλιξης, ελέγχονται στην περίπτωση της χημικής τεχνολογίας και της χημικής βιομηχανίας, κυρίαρχων κλάδων του σύγχρονου βιομηχανικού μετασχηματισμού.Η αναλυτική συστηματική και λεπτομερειακή έρευνα της ιστορικής εξέλιξης και των μεταβολών στη δομή και τα χαρακτηριστικά του κλάδου της χημικής βιομηχανίας... Περισσότερα
Στο παρόν έργο, επιχειρείται καταρχάς η παρουσίαση της ιστορικής εξέλιξης των θεωρητικών προσεγγίσεων της τεχνολογικής αλλαγής και του κοινωνικο-οικονομικού μετασχηματισμού, που συντελείται στο πλαίσιο της εκβιομηχάνισης από τον 18ο αιώνα έως και σήμερα. Οι θεωρητικές υποθέσεις και τα γενικά συμπεράσματα, στο πλαίσιο της ιστορικής εξέλιξης, ελέγχονται στην περίπτωση της χημικής τεχνολογίας και της χημικής βιομηχανίας, κυρίαρχων κλάδων του σύγχρονου βιομηχανικού μετασχηματισμού.Η αναλυτική συστηματική και λεπτομερειακή έρευνα της ιστορικής εξέλιξης και των μεταβολών στη δομή και τα χαρακτηριστικά του κλάδου της χημικής βιομηχανίας συμβάλλει καθοριστικά στην εξαγωγή τεκμηριωμένων συμπερασμάτων, τα οποία, αφενός μεν επιβεβαιώνουν τα αντίστοιχα γενικά συμπεράσματα και τις θεωρητικές υποθέσεις, αφετέρου δε διευκολύνουν σε μεγάλο βαθμό τον προσδιορισμό των όρων και προϋποθέσεων, υπό τις οποίες η εθνική χημική βιομηχανία είναι δυνατόν να έχει διεθνή ανταγωνιστική παρουσία.Ειδικότερα, στην περίπτωση της ελληνικής χημικής βιομηχανίας και της ελληνικής βιομηχανίας συνολικότερα, το βιβλίο συμβάλλει στην επαναδιατύπωση των υποθέσεων εργασίας και την επαναπροσέγγιση των ερωτημάτων της έρευνας για τη διαχρονική διεύρυνση του τεχνολογικού χάσματος έναντι των βιομηχανικών χωρών και για την επιδείνωση της σχετικής ανταγωνιστικής θέσης των ελληνικών βιομηχανικών προϊόντων έναντι χωρών του αυτού, αλλά και χαμηλότερου τεχνολογικού επιπέδου, τόσο για τη μακρά περίοδο της αργόσυρτης εκβιομηχάνισης, από τα τέλη του 19ου αιώνα έως και την καπιταλιστική κρίση της δεκαετίας του 1970, όσο και για τη μετά το 1973 περίοδο της σταδιακής αποβιομηχάνισης, που συνέβαλε καθοριστικά στην αποδιάρθρωση των παραγωγικών δομών της χώρας, με συνέπεια να καθίσταται από προβληματική έως και ανέφικτη η αντιμετώπιση της πρόσφατης κρίσης χρέους της Ελλάδας, χωρίς τη λήψη συντονισμένων και συστηματικών μέτρων ανασυγκρότησης των παραγωγικών δομών, στο πλαίσιο ενός σύγχρονου εθνικού αναπτυξιακού προγράμματος. Λιγότερα
