"Οκτώ μήνες, σκέφτηκε ο Σίμος. Οκτώ μήνες για μια καινούργια ζωή. Αξίζει. Κατέβηκε δυο δυο τα σκαλιά μέχρι την εξώπορτα κι εκεί, στο απέναντι κτίριο, για μια στιγμή, νόμισε πως την είδε πως ίσως είχαν κάνει λάθος απ' τη Σοχνούτ που του είχαν πει πως δεν έχουν στοιχεία της· πως ήταν η Μαζάλ, όπως τη θυμόταν, με το πράσινο φουστάνι της, τα αέρινα βήματά της. Έτρεξε να την προλάβει αλλά η γυναικεία φιγούρα είχε εξαφανιστεί στους δρόμους της Αθήνας· λάθος, σκέφτηκε σίγουρα θα είχε κάνει λάθος". Η νουβέλα της Λουκίας Δέρβη "Ομπρέλες στον ουρανό" τοποθετείται χρονικά σε μία από τις τραγικότερες περιόδους της Ιστορίας, στη λεγόμενη "Τελική Λύση του Εβραϊκού...
Περισσότερα
"Οκτώ μήνες, σκέφτηκε ο Σίμος. Οκτώ μήνες για μια καινούργια ζωή. Αξίζει. Κατέβηκε δυο δυο τα σκαλιά μέχρι την εξώπορτα κι εκεί, στο απέναντι κτίριο, για μια στιγμή, νόμισε πως την είδε πως ίσως είχαν κάνει λάθος απ' τη Σοχνούτ που του είχαν πει πως δεν έχουν στοιχεία της· πως ήταν η Μαζάλ, όπως τη θυμόταν, με το πράσινο φουστάνι της, τα αέρινα βήματά της. Έτρεξε να την προλάβει αλλά η γυναικεία φιγούρα είχε εξαφανιστεί στους δρόμους της Αθήνας· λάθος, σκέφτηκε σίγουρα θα είχε κάνει λάθος". Η νουβέλα της Λουκίας Δέρβη "Ομπρέλες στον ουρανό" τοποθετείται χρονικά σε μία από τις τραγικότερες περιόδους της Ιστορίας, στη λεγόμενη "Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος", όπως αποκαλούσαν οι Ναζί το γνωστό σε όλους Ολοκαύτωμα. Μέσα από τα μάτια δύο αδελφών, της Μαζάλ, με την καρδιά αγκινάρα, και της τεμπέλας Σάρας, που όλοι φωνάζουν "καπετάν Ξαπλόπουλο", παρακολουθούμε την Οδύσσεια των Ελλήνων Εβραίων, τον αγώνα τους για επιβίωση και το μακρύ τους ταξίδι προς την ελευθερία και τη Γη της Επαγγελίας. Πρόκειται για ένα ταξίδι σπαρακτικό, χωρίς επιστροφή, μία πορεία που αφήνει πίσω της χαμένους ανθρώπους, γκρεμισμένες ζωές και ανεκπλήρωτους έρωτες. Ωστόσο, παρά το δραματικό περιεχόμενο, η συγγραφέας δεν παρασύρεται σε ένα λόγο θρηνητικό, δεν ζωγραφίζει τον κόσμο της με μελανά χρώματα αντιθέτως, ακουμπάει ανάλαφρα την πραγματικότητα αποδίδοντάς την ως έχει: με γέλια και κλάματα, χωρισμούς και ανταμώματα, σιωπές και τραγούδια. Γιατί πάντοτε υπάρχει ελπίδα, αφού η Γη της Επαγγελίας μπορεί να είναι ένας τόπος μακρινός που περιμένει να κατοικηθεί, αλλά μπορεί να είναι κι ένας άνθρωπος, ακριβώς δίπλα μας, χαμένος στο αλαλάζον πλήθος, που περιμένει να ξαναβρεθεί μετά από καιρό, που επιμένει να ελπίζει, παρότι κανείς δεν του εγγυάται πως ό,τι αγαπάει δεν έχει για πάντα χαθεί. Με τις "Ομπρέλες στον Ουρανό", η Λουκία Δέρβη μας δίνει ένα αφήγημα δυνατό, συγκινητικό, με πυκνή και λιτή γραφή, αλλά και με ευχάριστη διάθεση, αποδεικνύοντας πόσο επαρκές είναι να μιλάει κανείς για τα πιο τραγικά πράγματα απλά, χωρίς σοβαροφάνεια, με χιούμορ.
Λιγότερα
