Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, Ελληνική Λογοτεχνία, Μεταφρασμένη Λογοτεχνία
6,36 €Ειδική Τιμή5,72 €
Άμεσα διαθέσιμο
(...Ένα πράγμα προκύπτει από όσα έχουν αναφερθεί ανωτέρω: η ψυχή στον Όμηρο δεν είναι ακόμη αντικείμενο αυτού που σήμερα αποκαλούμε ψυχολογία, το πεδίο της είναι η εσχατολογία. Όταν μιλάμε για την ψυχή ως το υπόβαθρο για τα διανοητικά, συναισθηματικά φαινόμενα και τα φαινόμενα βούλησης, δεν εννοούμε την ψυχή όπως την εννοούμε σήμερα, ούτε εννοούμε το σώμα, αλλά κάτι άλλο, το τρίτο. Θα εξετάσουμε αυτό το τρίτο στα επόμενα κεφάλαια...) Όπως επισημάνθηκε πρόσφατα, αυτό το άρθρο ξεχάστηκε παντελώς (...) το άρθρο του Zielinski αναφέρεται από έναν μόνο συγγραφέα. Ο Victor Jarcho στην πρώτη σελίδα του άρθρου του Zum Menschenbild der Nachhomerischen Dichtung (Philologus 112, 1968, σελ. 147-172) αναφέρει σε... Περισσότερα
(...Ένα πράγμα προκύπτει από όσα έχουν αναφερθεί ανωτέρω: η ψυχή στον Όμηρο δεν είναι ακόμη αντικείμενο αυτού που σήμερα αποκαλούμε ψυχολογία, το πεδίο της είναι η εσχατολογία. Όταν μιλάμε για την ψυχή ως το υπόβαθρο για τα διανοητικά, συναισθηματικά φαινόμενα και τα φαινόμενα βούλησης, δεν εννοούμε την ψυχή όπως την εννοούμε σήμερα, ούτε εννοούμε το σώμα, αλλά κάτι άλλο, το τρίτο. Θα εξετάσουμε αυτό το τρίτο στα επόμενα κεφάλαια...) Όπως επισημάνθηκε πρόσφατα, αυτό το άρθρο ξεχάστηκε παντελώς (...) το άρθρο του Zielinski αναφέρεται από έναν μόνο συγγραφέα. Ο Victor Jarcho στην πρώτη σελίδα του άρθρου του Zum Menschenbild der Nachhomerischen Dichtung (Philologus 112, 1968, σελ. 147-172) αναφέρει σε υποσημείωση το άρθρο του Zielinski. Στην αναφορά που κάνει ο Jarcho υπάρχει ο εξής σχολιασμός: Το έργο αυτό δυστυχώς παρέμεινε εντελώς άγνωστο πέρα από τα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης, παρόλο που αναφέρει πολλά από τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν μεταγενέστερες εργασίες. Τώρα μπορεί κανείς να πει ότι το σχόλιο του Jarcho αναφερόταν όχι μόνο στα χρόνια 1922-1968, για τα οποία έγραφε, αλλά και για την περίοδο μετά το 1968, καθώς, παρά την κριτική αυτή του Jarcho, το άρθρο του Zielinski παρέμεινε στην αφάνεια. Έτσι, για πρώτη φορά, το μεστό αυτό άρθρο του Ζελίνσκι, μεταφράζεται και παρουσιάζεται στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό. Λιγότερα
