Τη στιγμή που ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά, όταν η θλίψη και η ταλαιπωρία κυριαρχούν... μπορεί ακόμα να υπάρχει ζωή, χαρά, πρωτόγνωρη ψυχική ανάταση; H Marie de Hennezel στο βιβλίο "Ο μύχιος θάνατος" περιγράφει την εμπειρία της από την συνοδεία των ετοιμοθάνατων. Άλλοτε προσωπική, όταν ο θάνατος χτυπάει την πόρτα φίλων της και άλλοτε επαγγελματική εμπειρία, μέσα στο πλαίσιο της "Κλινικής Πόνου" και λοιμωδών νόσων (AIDS), όπου εργάζεται. Μοιράζεται μαζί μας τον πλούτο των τελευταίων στιγμών, εκείνων που παραμένουν ζωντανοί μέχρι το τέλος, παρά την ταπεινότητα μέσα στην οποία τους βύθισε ο πόνος. Η Marie de Hennezel πιστεύει πως στις "Κλινικές Πόνου" δεν αρκεί η... Περισσότερα
Τη στιγμή που ο θάνατος βρίσκεται πολύ κοντά, όταν η θλίψη και η ταλαιπωρία κυριαρχούν... μπορεί ακόμα να υπάρχει ζωή, χαρά, πρωτόγνωρη ψυχική ανάταση; H Marie de Hennezel στο βιβλίο "Ο μύχιος θάνατος" περιγράφει την εμπειρία της από την συνοδεία των ετοιμοθάνατων. Άλλοτε προσωπική, όταν ο θάνατος χτυπάει την πόρτα φίλων της και άλλοτε επαγγελματική εμπειρία, μέσα στο πλαίσιο της "Κλινικής Πόνου" και λοιμωδών νόσων (AIDS), όπου εργάζεται. Μοιράζεται μαζί μας τον πλούτο των τελευταίων στιγμών, εκείνων που παραμένουν ζωντανοί μέχρι το τέλος, παρά την ταπεινότητα μέσα στην οποία τους βύθισε ο πόνος. Η Marie de Hennezel πιστεύει πως στις "Κλινικές Πόνου" δεν αρκεί η φαρμακευτική αντιμετώπιση του πόνου. Η ψυχολογική υποστήριξη -συνοδεία των ετοιμοθάνατων είναι μια διαδικασία που είναι δυνατόν να τους φέρει σε κοινωνίες με το ίδιο το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης. Οι ετοιμοθάνατοι μέσα από αυτή την κορυφαία εμπειρία είναι δυνατόν να έρθουν σε μια ουσιαστική ειρήνη με τον εαυτό τους, κάτι που ίσως δεν το έχουν ζήσει σε όλη την προηγούμενη ζωή τους! Ο Φρανσουά Μιττερράν, ως πρόεδρος της Γαλλίας, εντυπωσιασμένος από τα αποτελέσματα της προσέγγισης αυτής, την καθιέρωσε ως θεσμό του Γαλλικού κράτους, ως ύψιστη ανθρωπιστική πράξη και καθήκον ενός καλύτερου κόσμου. Λιγότερα
