Όπως ο ίδιος ο τίτλος μάς προϊδεάζει πρόκειται για σπρόμαυρες φωτογραφικές εξεικονίσεις στιγμιοτύπων με φόντο και πρόφαση την Πράγα του Κάφκα. Ο Κολτούκης, οδοιπόρος στους δρόμους, στα στενά, στις γέφυρες, στις πλατείες της Πράγας, συγκροτεί ένα οδοιπορικό - «στενογραφία του χρόνου», εξεικονίσεις καθοριστικών στιγμών, φυλαχτά «για τις δύσκολες ώρες», όπως ο ίδιος συχνά πυκνά μάς έχει εκμυστηρευτεί. Δεν πρόκειται, όπως ο αναγνώστης με ένα απλό ξεφύλλισμα θα διαπιστώσει, για φωτογραφικά ενσταντανέ μιας πόλης εμβληματικής, αλλά για μια καταβύθιση μέσα από το μάτι του φωτογράφου στους ανθρώπους τούτης της πόλης, αφού η φωτογραφική ματιά του Κολτούκη,... Περισσότερα
Όπως ο ίδιος ο τίτλος μάς προϊδεάζει πρόκειται για σπρόμαυρες φωτογραφικές εξεικονίσεις στιγμιοτύπων με φόντο και πρόφαση την Πράγα του Κάφκα. Ο Κολτούκης, οδοιπόρος στους δρόμους, στα στενά, στις γέφυρες, στις πλατείες της Πράγας, συγκροτεί ένα οδοιπορικό - «στενογραφία του χρόνου», εξεικονίσεις καθοριστικών στιγμών, φυλαχτά «για τις δύσκολες ώρες», όπως ο ίδιος συχνά πυκνά μάς έχει εκμυστηρευτεί. Δεν πρόκειται, όπως ο αναγνώστης με ένα απλό ξεφύλλισμα θα διαπιστώσει, για φωτογραφικά ενσταντανέ μιας πόλης εμβληματικής, αλλά για μια καταβύθιση μέσα από το μάτι του φωτογράφου στους ανθρώπους τούτης της πόλης, αφού η φωτογραφική ματιά του Κολτούκη, πάνω απ΄όλα φιλάνθρωπη και φιλέταιρη είναι.
Οι άνθρωποι ντυμένοι τα σώματά τους, λοιπόν. Που κοιτούν, μάς κοιτούν, που περπατούν, μαζί μας φωτογραφημένοι, αγκαλιασμένοι ή μονήρεις και μοναχικοί, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, εν απορία διατελούντα, σώματα που σπεύδουν, αγέρωχα βηματίζουν, στέκονται να ξαποστάσουν ή να σκεφτούν. Να θυμηθούν, τα περασμένα, τα τωρινά, τα μελλούμενα, αφού η μνήμη λειτουργεί ως το μέλλον του παρελθόντος μας. Γιατί ο Κολτούκης μάς φιλοδωρεί με μικρά κομμάτια αναμνήσεων, των δικών του από την Πράγα, των πρωταγωνιστών των φωτογραφιών του, που αποτίουν, έτσι φωτογραφημένοι, διά του φακού του φόρο τιμής του μέλλοντος στο παρελθόν.
Λιγότερα
