Είναι κοινό μυστικό πως μέρος των δοκιμιακών βιβλίων που κυκλοφορούν είναι ουσιαστικά μια συγκέντρωση κειμένων που, εν μέρει ή στο σύνολό τους, έχουν δημοσιευθεί στο παρελθόν σε περιοδικά και εφημερίδες ή έχουν αποτελέσει ομιλίες σε εκδηλώσεις με αφορμή ένα βιβλίο, έναν θάνατο ή μια επετειακή συγκυρία. Το θέμα είναι –κάτι καθόλου δύσκολο να το διακρίνει ο επαρκής αναγνώστης– τα κείμενα αυτά, αν και «παραγγελίες», να έχουν γραφτεί με το μεράκι, το κέφι ή ακόμη και την έμπνευση που θα είχε ο συντάκτης τους εάν τα έγραφε ωθούμενος από τη δική του αδήριτη ανάγκη. Σαφέστατα στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα κείμενα του ποιητή Βαγγέλη Χρόνη, που η... Περισσότερα
Είναι κοινό μυστικό πως μέρος των δοκιμιακών βιβλίων που κυκλοφορούν είναι ουσιαστικά μια συγκέντρωση κειμένων που, εν μέρει ή στο σύνολό τους, έχουν δημοσιευθεί στο παρελθόν σε περιοδικά και εφημερίδες ή έχουν αποτελέσει ομιλίες σε εκδηλώσεις με αφορμή ένα βιβλίο, έναν θάνατο ή μια επετειακή συγκυρία. Το θέμα είναι –κάτι καθόλου δύσκολο να το διακρίνει ο επαρκής αναγνώστης– τα κείμενα αυτά, αν και «παραγγελίες», να έχουν γραφτεί με το μεράκι, το κέφι ή ακόμη και την έμπνευση που θα είχε ο συντάκτης τους εάν τα έγραφε ωθούμενος από τη δική του αδήριτη ανάγκη. Σαφέστατα στην κατηγορία αυτή ανήκουν τα κείμενα του ποιητή Βαγγέλη Χρόνη, που η πολυμέρεια των ενδιαφερόντων του δημιουργεί μια απίστευτη θεματολογική γκάμα –και μάλιστα αλληλοσυμπληρούμενη όσον αφορά στο πανόραμα της ζωής και της τέχνης–, έτσι ώστε η σεβάσμια μορφή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου να συγκινεί όσο και οι μορφές, με μυθοπλαστική καταγωγή, του θεατρικού μονόπρακτου «Και τώρα τι κάνουμε;», ή ο σημαντικός πεζογράφος να συγκατοικεί αρμονικά με τον ποιητή που τον έχει σκεπάσει ήδη η λήθη. Μια συγκατοίκηση που την κάνει ακόμη πιο αρμονική η πλούσια εκφραστικά χρωματική παλέτα του Βαγγέλη Χρόνη, αλλά και ένας σεβασμός ως προς τις λέξεις, ώστε παρά την ευπρεπή χρήση τους η αιχμηρότητά τους να παραμένει οξεία και διεισδυτική. Λιγότερα
