21ος ΑΙΩΝΑΣ. ΕΤΟΣ 200... μ.Χ.
Ο κόσμος, ο στεκούμενος στα ξύλινα
ποδάρια του δανεισμού,
ο κόσμος ο κτισμένος με λεφτά που δεν
υπήρχαν,
αρχίζει σιγά σιγά να καταρρέει.
Στην εποχή της παρακμής,
σκυλιά αδέσποτα πεινάνε.
Σαν άνθρωποι σημερινοί ψάχνουν στα
σκουπίδια για να φάνε.
Κυβερνήτες σκεπτικοί, αδύναμοι
ν’ αποφασίσουν,
δίνουν υποσχέσεις σωρηδόν
που δε δύναται να τις κρατήσουν.
Κι ο κόσμος θολωμένος απ’ τα Νέον
των διαφημίσεων των τελευταίων
λοβοτομήται και δεν αντιδρά.
Και λύση για το μέλλον δεν υπάρχει.
Εκτός...
Αν σβήσουμε τα φώτα
και ψάξουμε μαζί μες στο σκοτάδι,
όχι της παρηγοριάς το χάδι,
αλλά το φως μιας καινούριας... Περισσότερα
21ος ΑΙΩΝΑΣ. ΕΤΟΣ 200... μ.Χ.
Ο κόσμος, ο στεκούμενος στα ξύλινα
ποδάρια του δανεισμού,
ο κόσμος ο κτισμένος με λεφτά που δεν
υπήρχαν,
αρχίζει σιγά σιγά να καταρρέει.
Στην εποχή της παρακμής,
σκυλιά αδέσποτα πεινάνε.
Σαν άνθρωποι σημερινοί ψάχνουν στα
σκουπίδια για να φάνε.
Κυβερνήτες σκεπτικοί, αδύναμοι
ν’ αποφασίσουν,
δίνουν υποσχέσεις σωρηδόν
που δε δύναται να τις κρατήσουν.
Κι ο κόσμος θολωμένος απ’ τα Νέον
των διαφημίσεων των τελευταίων
λοβοτομήται και δεν αντιδρά.
Και λύση για το μέλλον δεν υπάρχει.
Εκτός...
Αν σβήσουμε τα φώτα
και ψάξουμε μαζί μες στο σκοτάδι,
όχι της παρηγοριάς το χάδι,
αλλά το φως μιας καινούριας αυγής.
*
ΕΤΕΡΩΝΥΜΩΝ ΕΛΞΗ, ΣΥΜΒΙΩΣΗ ΟΜΩΝΥΜΩΝ
Κάποιοι άνθρωποι πρέπει να γνωριστούν.
Να έρθουν σ’ επαφή, μόνο και μόνο,
γιατί οι ομοιότητές τους θα τους αφήσουν
να συνταιριαχτούν αβίαστα.
Να ειδωθούν
και να αισθανθούν στα σωθικά τους
πόσο αρμονικά αλληλοσυμπληρώνονται.
Ξέρεις, εκ πείρας, πως τα ετερώνυμα,
είναι εκείνα που μαγνητίζονται.
Φλέγονται από τις αντιθέσεις τους,
και έλκονται παράφορα.
Μα άσε με να σου φωτίσω τα όμοια,
γιατί είναι αυτά που πάντα συμπορεύονται,
συμβιώνουν, συγκολλούνται και κάνουν
το μαζί. Λιγότερα
